στο δρόμο για το σπίτι
Μυρίζει μπαρούτι.
Οι πολυκατοικίες σκύβουν, ψάχνουν ανάμεσα στα ποδάρια τους να δουν τι συμβαίνει.
Κάπου κάπου φυσάει.
Τόσα χρόνια η ίδια αναποφασιστικότητα σε τυρανάει.
Ο ήλιος κρύβεται.
Ένα κοριτσάκι, στην άκρη του δρόμου κρατάει ένα κόκκινο μπαλόνι.
Σου χαμογελάει και εσύ κάνεις πως κοιτάς αλλού.
Όταν ξαναγυρνάς έχει χαθεί.
Αλλά στο χέρι σου βρίσκεις ένα κόκκινο μπαλόνι.
Και παντού γύρω σου μυρίζει μπαρούτι.
3 σχόλια:
από τις ιστορίες που διαβάζεις κατευθείαν δυο τρεις φορές...
για το κοροτσάκι ίσως είμαστε εμείς οι ίδιοι στο βάθος, αλλά μας γυρνάμε το κεφάλι και για να μας ξυπνήσει, μας αφήνει πονηρά στο χέρι την κόκκινη βόμβα του που θα καθαρίσει την πόλη...
πολύ ωραία ιστορία, κύριε ιππότη!
εντυπωσικά πράματα συμβαίνουν ακόμα και σε ένα κομμάτι δρόμου. για το σπίτι.
stardustia, ίσως όμως και να είμαστε το μπαλόνι.
παπαρούνα, τα εντυπωσιακότερα. Νομίζω.
Δημοσίευση σχολίου