αντιβαρύτητα

Πετάς την πέτρα και φεύγει προς τα πάνω.

Το μπαλόνι κρέμεται ανάμεσα στα πόδια σου.

Μπερδεύσαι, σκοντάφτεις και πέφτεις.

Προς τα πάνω.

Τα σύννεφα σοβαρά και γκρίζα σε κοιτάζουν μα δε σε βοηθάνε.

Περιμένουν μονάχα την ώρα της βροχής.

Και καθώς τα προσπερνάς και αυτά, μένει μονάχα ο ουρανός.

Η ατελείωτη προσμονή της πρόσκρουσης.

Το πιο σκληρό πάτωμα είναι αυτό που δεν υπάρχει.