η δίαιτα

Όταν γύρισε στο διαμέρισμα του είχε νυχτώσει πια. Έκλεισε πίσω του την πόρτα απαλά και περπάτησε στα σκοτεινά ανάμεσα στα έπιπλα χωρίς να δυσκολευτεί, ήξερε πολύ καλά που ακριβώς βρίσκεται το καθένα και ήταν εκεί στην ίδια θέση για πολύ καιρό τώρα. Ο διακόπτης από το παλιό φωτιστικό αντιστάθηκε, όπως πάντα, στο δάχτυλό του, αλλά τελικά του έκανε τη χάρη. Το φως έφερε το δωμάτιο στον κόσμο του.

«Αν θες να ξέρεις, η ζωή μου μαζί σου δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια κακοστημένη φάρσα!», το φως έφερε και τα λόγια της στο μυαλό του.

Η πολυθρόνα του το ίδιο σκληρή, ο τοίχος απέναντι του το ίδιο άδειος. Ο δίσκος στο πικάπ πηδούσε στα ίδια ακριβώς σημεία. Σήκωσε το ακουστικό και πήρε ένα τηλέφωνο στην τύχη, κανείς δεν απάντησε. Πήρε άλλο ένα, αλλά πάλι τίποτα. Την τρίτη φορά στάθηκε τυχερος.

«Εμπρός;», ήταν άντρας, 60άρης και σφυρούσε το σίγμα.

«Γεια σας, θα ήθελα να κάνω μια παραγγελία.»

«Λάθος κάνετε.», του το έκλεισε βιαστικά.

Μετά από ένα λεπτό ξαναπήρε.

«Εμπρός;», η φωνή τώρα έδειχνε κάπως ενοχλημένη, σα να περίμενε τη συνέχεια. Τα σίγμα έβγαιναν μια οκτάβα πιο ψηλά.

«Ναι, θα ήθελα μια πίτσα με αντζούγιες και δυο μπύρες.», συνέχισε εκείνος το ίδιο ατάραχος με την πρώτη φορά.

«Λάθος κάνετε. Εδώ είναι σπίτι.», το ακουστικό έπεσε πάλι βαρύ.

Το τρίτο τηλεφώνημα ήταν στις πληροφορίες καταλόγου, από όπου και πήρε τα στοιχεία που αντιστοιχούσαν στον αριθμό που μόλις είχε καλέσει. Το τέταρτο σε μια πιτσαρία για να στείλει στον εξηντάρη μια πίτσα με αντζούγιες και δυο μπύρες.

Αργότερα, όταν χτυπούσε το τηλέφωνο δεν το σήκωσε, μόνο κοίταξε το ρολόι του. Ακόμη πιο αργότερα, όταν άκουσε το θυροτηλέφωνο είχε ήδη το τραπέζι του στρωμένο. Ο γέρος είχε αποδειχθεί αντάξιος των προσδοκιών και της πείνας του.

Όταν χώρισαν εκείνη άρχισε δίαιτα. Ίσως για να τον εκδικηθεί, που τόσα χρόνια της γκρίνιαζε για την πλαδαρή κοιλιά της. Εκείνος πάλι, τον τελευταίο καιρό όταν γυρνούσε το βράδυ σπίτι, στοιχημάτιζε το δείπνο του στην ανθρώπινη εκδικητικότητα.

Έκλεισε πίσω του την πόρτα κρατώντας μια πίτσα και δυο μπύρες.

Μέχρι στιγμής, δεν είχε καταφέρει να χάσει ούτε ένα γραμμάριο.