Γράμματα από τον πόλεμο - Τηλεδιάθεση
«Είσαι διαθέσιμος?»
Με ρώτησε η ξανθιά ομορφούλα μέσα στο κουτί.
Της έγνεψα καταφατικά.
«Ευδιάθετος?»
Χαμογέλασα ακόμη πιο καταφατικά, γεμάτος προσμονή.
Άπλωσε το χέρι, το γυαλί που μας χώριζε ράγισε κι έπειτα έσπασε.
Έπιασα το κουτί που μου χάρισε. Τα δάχτυλα μας για μια στιγμή αγγίχτηκαν.
«Τι κρίμα που εγώ είμαι αδιάθετη».
Χάθηκε κι εγώ απέμεινα με το κουτί στο χέρι.
Ένα πολύχρωμο και σίγουρα αρκετά εντυπωσιακό, κουτί με σερβιέτες.
6 σχόλια:
Αυτοί οι συνειρμοί του μυαλού είναι τόσο δημιουργικοί.
Δεν έπρεπε να σπάσει το γυαλί. Την επόμενη φορά μπορείς να το καθυστερήσεις...
Μάλλον υπερβολικά εντυπωσιακό το κουτί...
Ρε συ,υπαρχουν και τα προφυλαχτικα.
οι σερβιέτες στη διάθεση ενός άντρα. πολύ ενδιαφέρον. αλληγορία του περιττού, του ανείπωτα όμορφου. μάλλον πρέπει ν αρχισουμε ν αγοράζουμε σερβιέτες
...κάρφωσε τα απορροφητικά φτερά σερβιέτας στην πλάτη του και πέταξε ψηλά. Η βροχή δεν ήταν πλέον ζήτημα...
dr, πάντα υπερβολικά εντυπωσιακό το κουτί.
καιρέ, η τηλεόραση είναι αποδεδειγμένα ο ασφαλέστερος τρόπος αντισύλληψης.
μάρκο, και να τις χρησιμοποιούμε όπως μας υπέδειξε η αγαπητή μπόνι.
μπόνι, ...μα δεν έκουσε τη συμβουλή του μπαρμπα-Δαίδαλου και βάλθηκε να πετάει συνεπαρμένος για ώρες μες στη βροχή, μέχρι που η σερβιέτα βάρυνε κι εκείνος βρέθηκε να βουτάει ολοένα και πιο γρήγορα στο κενό...
τι κρίμα που ήταν τόσο σύντομο…
ή μάλλον τι καλά!!!
μάλλον δεν μπορώ να αποφασίσω.
Ξέρω πάντως σίγουρα ότι μου άρεσε…
Δημοσίευση σχολίου