Γράμματα από τον πόλεμο - Συμπτώσεις

Ο κεραυνοβόλος έρωτας είναι συχνά προϊόν συμπτώσεων.

Ο Χάρυ και η Λίτσα για παράδειγμα.

Ο Χάρυ αποφάσισε να αυτοκτονήσει από την ταράτσα της πολυκατοικίας μας.

Η Λίτσα έτυχε να μαζεύει τα ρούχα εκείνη τη στιγμή γιατί είχε αρχίσει να βρέχει.

Τον είδε να αμφιταλαντεύεται στην άκρη της μαρκίζας και αμέσως αποφάσισε να τον σώσει.

Πλησίασε.

Την κοίταξε.

Πλησίασε κι άλλο.

Την κοίταξε κι άλλο.

Πλησίασε δίπλα του.

Άπλωσε το χέρι της.

Αργά, άπλωσε και εκείνος το δικό του.

Τον έπιασε. Την έπιασε.

Σφιχτά

Τότε ένας κεραυνός έσκασε δίπλα τους. Ο Χάρυ τρομαγμένος έχασε την ισορροπία του.

Η Λίτσα όμως δεν άφησε το χέρι του.

Όχι, τον ακολούθησε.

Κι εγώ, καθώς τους κοιτάω να κατηφορίζουν σε αυτη την κοινή τους πτώση, μαζί με τις πρώτες σταγόνες μιας κατα τα άλλα συνηθισμένης βροχής, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω:

Ευλογημένοι όσοι τους ενώνουν οι συμπτώσεις.