Το σφουγγάρι

Φαντάσου ενα μαύρο σφουγγάρι. Από το βάρος του καταλαβαίνεις ότι έχει μπόλικο νερό μέσα. Εσύ διψασμένος προσπαθείς να το σφίξεις και το φέρνεις πάνω από τα ξερά σου χείλη, άλλα μόνο μια σταγόνα πέφτει.


Προς στιγμήν νιώθεις ότι ήπιες το νερό όλων των ωκεανών. Ταυτόχρονα είσαι σίγουρος ότι άνακαλυψες όλο το σχηματισμό του πορώδους λαβυρίνθου και οτι αρκει να πιέσεις στα ίδια σημεία για να πέσει όλο το νερό.


Η δεύτερη φορά είναι το ίδιο ικανοποιητική με την πρώτη και ο Ενθουσιασμός σου φοράει τα ορειβατικά του και καρφώνει τη πολύχρωμη σημαία του στο όρος Επιβεβαίωση, φωτογραφιζόμενος από την γελαστή Επιτυχία.


Τα 3 έψιλον σου θυμίζουν κάτι από χυμό. Ακούς την δίψα σου και νιώθεις οτί το νερό που βγάζει το σφουγγάρι δεν είναι τόσο ξεδιψαστικό. Διακινδυνεύεις να βγάλεις τα δάχτυλά σου από τις «σωστές» τρύπες – με κίνδυνο να τις ξεχάσεις για πάντα – και ψηλαφίζεις ξανά το σφουγγάρι.


Οι περισσότεροι άνθρωποι δε κάνουν αυτό το βήμα. Αν ήσουν φιλόσοφος θα έχωνες τα χέρια σου μέσα στα εύπλαστα τοιχώματα ακολουθώντας την αρχική σου ιδέα μέχρι να αγγίξεις το νερό με τα ακροδάχτυλά σου. Είσαι άτυχος όμως, τίποτα δε πέφτει.


Το αφήνεις πάνω στο βράχο που το βρήκες και περιμένεις κρυμμένος να το βρει κάποιος άλλος. Περνούν πολλοί, διψασμένοι, εξουθενωμένοι,αδιάφοροι και χορτασμένοι όλοι όμως το σηκώνουν και πίνουν.


Οι συνδυασμοί που χρησιμοποιούν είναι όλοι διαφορετικοί και οι σταγόνες έχουν όλες διαφορετικά χρώματα. Πολλοί έρχονται στα χέρια προσπαθώντας να αποδείξουν ότι ο δικός τους συνδυασμός κατεβάζει όλο το νερό. Παραπάνω από δύο σταγόνες πίνουν όμως μόνο όσοι αλλάζουν τον τρόπο που το κρατάνε.


Τώρα ξέρεις ότι η πόσοτητα,το χρώμα (και φαντάζεσαι και η γεύση) εξαρτάται από το ποιος το πίνει. Όμως αν και είναι ένα πολύχρωμο, πολύγευστο (αν υπάρχει τετοια λέξη) νερό, τουλάχιστον δεν είναι ένας αντικατοπτρισμός. Πόση αλήθεια μπορείς να πιείς από το δικό σου σφουγγάρι καπετάνιε;

13 σχόλια:

tripokarydos είπε...

μπορείς ή θέλεις ??? που παίζεται το παιγνίδι...

Πειρατής χωρις παντιέρα είπε...

τριποκαρυδε θα μου φαινόταν πραγματικά παράξενο να χωράει όλη η αλήθεια του κόσμου στο μικρό μας στομαχάκι

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...

εχεις βρει σφουγγαρι του ωκεανου
μετα απο καταδυση και θες να το εξερευνησεις για να σε ξεδιψασει ,η αναγκη και η επιθυμια σου ειναι μαλλον αυτη που σε ωθει να διεισδυσεις με ολες τις αισθησεις και το νου σου μεσα στο πολυτιμο σφουγγαρι καθως τα δαχτυλα σου ψιλαφιζουν 'τωρα καλυτερα απο πριν νιωθω οτι εισαι κοντα στην αληθεια που κρυβει ..γιατι ειναι εκει και εισαι σιγουρος καπετανιε ..

Stardustia είπε...

Το μικρό μαύρο σφουγγάρι με το μπόλικο νερό ο κόσμος μας που απλώνεται μπροστά μας: γεμάτος μπόλικη ζωή, ευκαιρίες για ζωή, δυνατότητες για πολλές διαφορετικές ζωές. Όμως γεννιόμαστε άπειροι, καμιά φορά και επίμονα άτυχοι ή μυωπικοί, προσπαθούμε να ζουλήξουμε με τη μία τον κόσμο-σφουγγάρι, όμως, δε μας το χρωστάει, έχει τη δική του θέληση, σχεδόν, και αμύνεται, μας δίνεται, ευτυχώς, λίγος λίγος… και τότε εκεί θα φανεί αν ο πειρατής χωρίς παντιέρα είναι καλός καπετάνιος, αν τραβηχτεί για λίγο σα χταπόδι στη θαλάμη του και αφήσει κάποιο άλλο του πλοκάμι να τον σαγηνεύσει, να τον καλοπιάσει ή και να τον παγιδεύσει…

Πειρατής χωρις παντιέρα είπε...

ανώνυμο δηλαδη ειμαστε πιο κοντα στην αληθεια όταν γνωρίζουμε οτι δεν μπορουμε να καταλάβουμε παρά ελαχιστα για τον κόσμο μας; ενδιαφέρον

zoe ο κόσμος που έχει δοθεί σ αυτόν είναι ελάχιστος και όσο περισσότερο γνωρίζει τόσο μικρότερος του μοιάζει

Stardustia είπε...

ακόμη κι αν το δεχτώ και τον κοιτάξω σαν ένα ελάχιστο πεπερασμένο μαύρο σφουγγάρι, που ίσως όσο πιο πολύ το σφίγγω, τόσο μικρότερος φαντάζει, ίσως για αυτόν να είναι παραπάνω από αρκετό, αφού μονάχα δυο σταγόνες μπορεί να πιει…

[Όταν κοιτώ το βράδυ τα αμέτρητα αστέρια στον ουρανό, ούτε δύο από αυτά δεν πρόκειται ποτέ να πατήσω, το ξέρω, καθηλωμένη εδώ στη γη το μόνο που μπορώ είναι να τα θαυμάζω. Δεν ξέρω αλλά τότε εκείνο το μαύρο σφουγγάρι, έστω και μικρό, έστω και μονάχα με δυο για μένα σταγόνες, φαντάζει ξαφνικά με έναν ιδιαίτερο τρόπο σπουδαίο μέσα στη μικρότητά του…]

Bonnie είπε...

αγαπημένε, μόνο ξύδι στάζω από το σφουγγάρι μου... να ανησυχώ;

Πειρατής χωρις παντιέρα είπε...

zoe και ετσι απλά σε παρακολούθησε να δροσίζεις τα χείλη σου με έλαχιστο νερό και μες το χαμόγελό σου είδε έναν αλλο τρόπο για να πιει

bonnie το ξύδι ίσως ήταν γλυκό κρασί που αργήσαμε να πιούμε. Για όσους τα κάνανε σαλάτα έρχεται το ξύδι για να τη νοστιμέψει

markos-the-gnostic είπε...

τι να πω, ίσως κι όλη την αλήθεια του κόσμου. γιατί το σφουγγάρι σου είναι ο μόνος δρόμος...

Ανώνυμος είπε...

ολο αυτο σου προεκυψε απο μια ξαφνικη νεροποντη στα μερη μας ?μαλλον δεν εχεις συνηθισει ακομα..παντως πολυ φαντασια ...βραχηκες και εμπλεξες τους αρχαιους ,το Δια και τους αλλους με Ιησου και δεν συμμαζευεται..

Ανώνυμος είπε...

τι ωραία που τα έγραψες!

Ανώνυμος είπε...

θέλω να βρω να σου γράψω κάτι ωραίο αλλά δεν έχω κάτι, μου άρεσε πολύ, θα ψάξω για κανένα σφουγγάρι σήμερα, λεσ να έχει στη δουλειά?? Β.