Το σφουγγάρι

Φαντάσου ενα μαύρο σφουγγάρι. Από το βάρος του καταλαβαίνεις ότι έχει μπόλικο νερό μέσα. Εσύ διψασμένος προσπαθείς να το σφίξεις και το φέρνεις πάνω από τα ξερά σου χείλη, άλλα μόνο μια σταγόνα πέφτει.

Προς στιγμήν νιώθεις ότι ήπιες το νερό όλων των ωκεανών. Ταυτόχρονα είσαι σίγουρος ότι άνακαλυψες όλο το σχηματισμό του πορώδους λαβυρίνθου και οτι αρκει να πιέσεις στα ίδια σημεία για να πέσει όλο το νερό.

Η δεύτερη φορά είναι το ίδιο ικανοποιητική με την πρώτη και ο Ενθουσιασμός σου φοράει τα ορειβατικά του και καρφώνει τη πολύχρωμη σημαία του στο όρος Επιβεβαίωση, φωτογραφιζόμενος από την γελαστή Επιτυχία.

Τα 3 έψιλον σου θυμίζουν κάτι από χυμό. Ακούς την δίψα σου και νιώθεις οτί το νερό που βγάζει το σφουγγάρι δεν είναι τόσο ξεδιψαστικό. Διακινδυνεύεις να βγάλεις τα δάχτυλά σου από τις «σωστές» τρύπες – με κίνδυνο να τις ξεχάσεις για πάντα – και ψηλαφίζεις ξανά το σφουγγάρι.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δε κάνουν αυτό το βήμα. Αν ήσουν φιλόσοφος θα έχωνες τα χέρια σου μέσα στα εύπλαστα τοιχώματα ακολουθώντας την αρχική σου ιδέα μέχρι να αγγίξεις το νερό με τα ακροδάχτυλά σου. Είσαι άτυχος όμως, τίποτα δε πέφτει.

Το αφήνεις πάνω στο βράχο που το βρήκες και περιμένεις κρυμμένος να το βρει κάποιος άλλος. Περνούν πολλοί, διψασμένοι, εξουθενωμένοι,αδιάφοροι και χορτασμένοι όλοι όμως το σηκώνουν και πίνουν.

Οι συνδυασμοί που χρησιμοποιούν είναι όλοι διαφορετικοί και οι σταγόνες έχουν όλες διαφορετικά χρώματα. Πολλοί έρχονται στα χέρια προσπαθώντας να αποδείξουν ότι ο δικός τους συνδυασμός κατεβάζει όλο το νερό. Παραπάνω από δύο σταγόνες πίνουν όμως μόνο όσοι αλλάζουν τον τρόπο που το κρατάνε.

Τώρα ξέρεις ότι η πόσοτητα,το χρώμα (και φαντάζεσαι και η γεύση) εξαρτάται από το ποιος το πίνει. Όμως αν και είναι ένα πολύχρωμο, πολύγευστο (αν υπάρχει τετοια λέξη) νερό, τουλάχιστον δεν είναι ένας αντικατοπτρισμός. Πόση αλήθεια μπορείς να πιείς από το δικό σου σφουγγάρι καπετάνιε;