Θα σου πω μια ιστορία

Δεν είμαι ψεύτης. Απλά μου αρέσει να φτιάχνω ιστορίες.

Θα σου πω όμως μια ιστορία αληθινή, που δεν την έφτιαξα εγώ.
Τη βρήκα να με περιμένει ξαπλωμένη στην πετσέτα της.

Στην παραλία.

Η παραλία μας φέρνει όλους πιο κοντά. Εννοώ μια παραλία πήχτρα στον κόσμο.
Εμένα με έφερε δίπλα σε μια ώριμη κυρία και τη φίλη της.

Ίσως όχι και τόσο ώριμη.

Ούτε τόσο κυρία.

Αλλά πάλι, ποιος είμαι εγώ για να κρίνω τους σκοπούς και τα κίνητρα μιας μητέρας.

Αφηγήθηκε στη φίλη της μια ιστορία. Και την αφηγήθηκε με περηφάνια και σιγουριά, με τη σιγουριά της μάνας που κάνει το σωστό για το παιδί της.

Ο γιος της τώρα είναι 22 χρονών, αλλά εμείς θα ταξιδέψουμε 6 χρόνια πριν.

Τότε ήταν 16 και είχε γενέθλια.

Τα γιόρτασε σε ένα μπαράκι με τους φίλους του, ήταν μεγάλος πια. Αυτό όμως που του συνέβη εκείνη τη νύχτα, ξεπερνούσε κάθε εφηβικό του όνειρο.

Γνώρισε μια κοπέλα. Τέσσερα χρόνια μεγαλύτερη του, αρκετά εντυπωσιακή, από εκείνες που τριγυρίζουν στις φαντασιώσεις ενός δεκαεξάχρονου.

Εκείνη τη νύχτα των γενεθλίων του λοιπόν, διάβηκε το κατώφλι του σπιτιού της.
Η επόμενη μέρα τον βρήκε στον κόσμο των μεγάλων.

Δεν ξέρω αν την ξαναείδε ή αν έστω την αναζήτησε.

Ξέρω μονάχα πως η μητέρα του, περιχαρής, δήλωνε έξι χρόνια μετά πως εκείνη πλήρωσε την πόρνη για να τον βάλει στο κρεβάτι της. Για να τον ξεγελάσει.

Έπρεπε να φανεί φυσικό. Πειστικό.

Πραγματικό.

Ξέρω μονάχα πως ίσως και να μην έχει σημασία που η πραγματικότητα του δεν είναι πραγματική. Τις βεβαιότητες μας εμείς οι ίδιοι τις φτιάχνουμε.

Τα γεγονότα είναι ένα άλλοθι.

Και η άγνοια δικαίωμα μας.

Οι ιστορίες μας είναι αληθινές, είτε τις φτιάχνουμε, είτε τις ζούμε, είτε απλά μας προσπερνάνε.

Για αυτό σου λέω, δεν είμαι ψεύτης, η πραγματικότητα είναι υποκειμενική.

14 σχόλια:

I.P.Potis είπε...

Αφιερωμένο στον Κ., που μου εξήγησε γιατί η πραγματικότητα είναι υποκειμενική.

lemon είπε...

Αφού εκείνος το αντιλήφθηκε ως πραγματικό τυχαίο γεγονός (τη γνωριμία και το αποτέλεσμα), έτσι και ήταν, αυτό δεν εννοείς?
Κι ας την πλήρωσε η μαμά. Δεν έχει σημασία.
Αυτό που συμβαίνει-στη δική μας πραγματικότητα, είναι αυτό που μπορούμε να αντιληφθούμε, τα υπόλοιπα δεν μας αφορούν.
Ναι, συμφωνώ.

markos-the-gnostic είπε...

Νομίζω ότι δεν υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα. Καθετί είναι στη διαχωριστική ή ενωτική γραμμή που συνδέει το είναι του με το είναι μου

Χαρτοπόντικας είπε...

Η ιστορία θα μπορούσε να γίνει διήγημα.Αλλά αν σ' εχω καταλάβει, είσαι κι εσύ οπαδός της συντομίας. Εύγε

Ανώνυμος είπε...

Kai koita na deis pou me trwei teleutaia i frasi pu diavasa se ena blog kapote:

''Ta pragmata einai etsi opws nomizoume pws einai''.

114ΛΕΞΕΙΣ είπε...

Σε απολαμβάνω φίλε μου. Και την φόρμα και το περιεχόμενο. Νέο είδος λογοτεχνίας μυρίζει αυτό το blog.

Ανώνυμος είπε...

Μα δεν πέσαμε μόλις στην παγίδα να εικάσουμε για μια πραγματικότητα;

Διαβάσαμε, ακούσαμε, φανταστήκαμε την "αντικειμενική" πραγματικότητα της "κυρίας" και έγινε αυτό αφορμή για να βαφτίσουμε την άλλη υποκειμενική.

Και ξέρεις κι όλας αφηγητή μας καλέ πως η πραγματικότητά του δεν είναι πραγματική;

Είναι αυτή που άκουσες από την "κυρία";

Αν δε φτιάξουμε μια "πραγματική" πραγματικότητα, πως θα λέμε για την υποκειμενική;
Πάνω πού θα στηρίξουμε την υποκειμενικότητά της;

Η πραγματικότητα είναι αντικειμενική.
Η κάθε ιστορία μας, η κάθε σκοπιά είναι ελλιπής.

Ψέματα;

Ανώνυμος είπε...

Με πόσες ψευδαισθήσεις γεννήθηκα , θεέ μου, για να μπορώ να χάνω μία κάθε μέρα?

I.P.Potis είπε...

Καλημέρα και καλή βδομάδα

λέμον, απλά υπάρχει πάντα ο κίνδυνος η πραγματικότητα του να καταρρεύσει, τόσο που ανοίγει το στόμα της η μανούλα του.

μάρκο, με μπέρδεψες.

χαρτοπόντικα, συμ-φωνούμε.

ανώνυμε 1, ίσως τα πράγματα να είναι έτσι όπως νομίζουνε πως είναι.

παντράθο, όπως σου έχω ξαναπεί είναι αμοιβαίο. Δε θα το έλεγα λογοτεχνία.

ανώνυμε 2, αν η πραγματικότητα είναι πραγματική και οι σκοπιές μας ελλιπείς, τότε πως ορίζουμε την πραγματικότητα?

λα λούνα, ας ήταν μόνο μία.

markos-the-gnostic είπε...

το είναι του πράγματος με το είναι το δικό μου

markos-the-gnostic είπε...

και κάτι επί της ουσίας
αποκλείεται αυτή που πληρώθηκε από τη μαμά να είχε την ίδια συμπεριφορά με κάποια που θα τον ποθούσε με αυθεντικό πόθο.
ο καθένας θα μπορούσε να δει τη διαφορά

scalidi είπε...

«Εγώ ψεύδομαι από αγάπη προς την αλήθεια», συνήθιζε να λέει ο Τουέιν, όπως έγραψε σήμερα ένας καλός φίλος. Νομίζω ότι ταιριάζει απόλυτα

lemon είπε...

Ας καταρρεύσει. Πρέπει καποια στιγμή να μάθει να ξεχωρίζει.

Αν καταρρεύσει, τότε θα βρεθεί μπροστά στο δίλημμα να επιλέξει αν συνέβει αυτό που ο ίδιος αισθάνθηκε ή αυτό που άλλοι του διηγούνται οτι συνέβει. Στο χέρι του θα είναι να επιλέξει ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ πραγματικότητα. Με όσες συνέπειες.

I.P.Potis είπε...

Συμφωνώ απολύτως. Δε μου αρέσει όμως σε καμία περίπτωση να γνωρίζουν την "πραγματικότητα" σου όλοι οι άσχετοι.

Κάτι αντίστοιχο με το "σύνδρομο του κερατά" (το μαθαίνει πάντα τελευταίος).