καλός καιρός
Ταράτσα.
Φυσάει λίγο, κάνει ζέστη.
Λυκόφως και στο βάθος ο Λυκαβητός.
Νυχτοπεταλούδες τριγυρίζουν ανάμεσα στη λάμπα και στο ψάθινο καπέλο της.
Καλοκαίρι, αλλά ο αέρας δε μυρίζει θάλασσα.
Όχι ακόμη.
Το φεγγάρι προσπαθεί να βγει.
Οι πολυκατοικίες δεν το αφήνουν. Το πιέζουν προς τα κάτω.
Εκείνος σου κάνει πατητές στα ρηχά, κι όμως εσύ δεν πατώνεις.
Ξανανοίγεις τα μάτια σου και παρατηρείς: ο βυθός είναι στη θέση του.
Η θάλασσα ανέβηκε.
Γέμισε τους δρόμους και τα στενά κι έφτασε μέχρι τα κάγκελα.
Δίπλα στα πόδια σου ένας αστερίας.
Και στην κεραία απέναντι σου μπλεγμένος ένας πράσινος κισσός.
Την άνοιξη τη φέρνουν λένε τα χελιδόνια.
Το καλοκαίρι ο άνθρωπος που έχεις δίπλα σου.
6 σχόλια:
merika pragmata me to xrono pragmatika orimazoun... se ksanabrisko me xara x charlie alex
γεια σου εξ τσάρλυ
και μερικά άλλα αραχνιάζουν, όπως ο πύργος τελευταία. Από την άλλη το καλοκαίρι μόνο αισιόδοξους μπορεί να μας βρίσκει. Η χαρά όλη δική μου.
μακάρι να μας πλημμύριζε θάλασσα, απέραντη θάλασσα. μόνο έτσι μπορεί να σωθεί η Αθήνα
ki oti epsaxna kati kalo simera!
και τον χειμώνα τον φέρνουν οι απουσίες μας;
πολυ όμορφο κειμενο, κύριε πότη
καλό καλοκαίρι!
Γιάννη, χαιρετώ σε! Ελπίζω το καλοκαίρι να σου 'χει δοθεί -όπως γράφεις- από πρόσωπο αγαπημένο κι όχι απλώς επειδή μας το λαλούν τα οικεία ημερολόγια. Το δικό μας καλοκαίρι -με την έξαψη του αγνώστου- μας το μετάγγισε ο νεογέννητος υιός μας. Εδώ κλείνω τα προσωπικά και κάνω σάλτο στα καλλιτεχνικά: οι “ΝΗΣΙΔΕΣ” ...αναδύθηκαν. (βλ. και http://nesides.blogspot.com/ ) Για την προετοιμασία των επόμενων τευχών άμεσα σε ερωτώ: πότε θα έρθει η δική σου συνεργασία; Γράψε μου σχετικώς...
Δημοσίευση σχολίου