αντιβαρύτητα
Πετάς την πέτρα και φεύγει προς τα πάνω.
Το μπαλόνι κρέμεται ανάμεσα στα πόδια σου.
Μπερδεύσαι, σκοντάφτεις και πέφτεις.
Προς τα πάνω.
Τα σύννεφα σοβαρά και γκρίζα σε κοιτάζουν μα δε σε βοηθάνε.
Περιμένουν μονάχα την ώρα της βροχής.
Και καθώς τα προσπερνάς και αυτά, μένει μονάχα ο ουρανός.
Η ατελείωτη προσμονή της πρόσκρουσης.
Το πιο σκληρό πάτωμα είναι αυτό που δεν υπάρχει.
3 σχόλια:
Απίστευτο και πολύ αληθινή η διαπίστωση.
Είχα γράψει σε μία αναρτησή μου...
"... οι μέσα πίνακες χρειάζονται να αντιστραφούν για να μην κοιμηθείς στις εικόνες των άλλων..."
Και μόλις είδα ότι εσύ μου πρόσφερες οπτικοποιημένο αυτό που έγω είχα γράψει.
Pas mal φίλτατε:)
είναι σκληρό γιατι διαπιστώνεις πως υπάρχει και πιο κάτω κι απ'το κάτω;
Δημοσίευση σχολίου