αύριο ή μεθαύριο

Όταν του ανακοίνωσαν πως θα πεθάνει το πήρε μάλλον ψύχραιμα. Ίσως να σκέφτηκε πως και αυτοί που τόσο αδιάφορα του το έλεγαν θα είχαν την ίδια ακριβώς μοίρα. Κάποια στιγμή. Όμως λίγο αργότερα καθισμένος στο κρεβάτι του άρχισε να σφίγγει με δύναμη τα δάχτυλα των χεριών του. Ήταν χλωμός και το φως της λάμπας τον έκανε να δείχνει ακόμη χλωμότερος. Έγειρε πίσω και καθώς το μικρό του δωμάτιο ήταν τώρα πια άδειο, άρχισε να σφυρίζει ένα τραγούδι που άκουσε χθες ή προχθές στο ραδιόφωνο. Η ώρα περνούσε και τα χείλη του κουράστηκαν, ίσως και τα αυτιά του να ακούνε τον ίδιο μονότονο σκοπό. Με μια απότομη κίνηση σηκώθηκε και πλησίασε τη βιβλιοθήκη του.
Έπιασε ένα βιβλίο στην τύχη και το άνοιξε στη μέση. Προς μεγάλη του έκπληξη διάβασε για κάποιον που μόλις ανακάλυψε πως πρόκειται να πεθάνει. Το έκλεισε και άνοιξε κάποιο άλλο. Η έπληξη του μεγάλωσε κι άλλο καθώς διάβασε την ίδια ιστορία ελαφρώς παραλλαγμένη. Άνοιξε και τρίτο βιβλίο, το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Συνέχισε να ανοίγει το ένα βιβλίο μετά το άλλο διαβάζοντας παραλλαγές της ίδιας αιώνιας ιστορίας, μέχρι που ξημέρωσε.
Τότε, ένιωσε πως και ο δικός του θάνατος ήταν κοντά. Στεναχωρέθηκε που πέρασε το τελευταίο του βράδυ έτσι, διαβάζοντας για θανάτους άλλων, αλλά ύστερα απο λίγο παρατήρησε πως αν συγκέντρωνε όλες αυτές τις μικρές, σχεδόν ανεπαίσθητες διαφορές στις ιστορίες που διάβασε, τότε σχηματιζόταν μια πολύ διαφορετική ιστορία. Ήταν η ιστορία ενός χαρταετού και μίας τυφλόμυγας, που συναντήθηκαν μέσα στη νύχτα για να χωρίσουν την αυγή, ενός καλόγερου που ξεστράτισε και έχασε το δρόμο του για να τον βρει ξανά σε ένα πειρατικό καράβι και ενός άντρα που κάποτε ήταν παιδί, γιος ωρολογοποιού, και κρύφτηκε χωρίς καμιά αιτία ή αφορμή μέσα σε ένα ρολόι για δέκα ολόκληρα χρόνια.
Κατάλαβε πως τα βιβλία αυτά μέσα στις άπειρες παραλλαγές ενός ασήμαντου θανάτου, μιλούσαν για τη ζωή του. Κατάλαβε επίσης, πως μπορεί να ζεις περιμένοντας να πεθάνεις, ή να περιμένεις να πεθάνεις ζώντας.
Τελικά δεν πέθανε εκείνο το πρωί. Ούτε το επόμενο.

6 σχόλια:

Σικελια είπε...

Αν διαβάζαμε την αυτοβιογραφία μας σαν να ανήκε σε κάποιον τρίτο, ίσως να άλλαζε ο επίλογος.

τέλσον είπε...

υποκλίνομαι I.P.Potis...

Fight Back είπε...

πολυ καλο!

Talisker είπε...

Εχω σκεφτει πολλες φορες την ανακοινωση αυτη
σημερα πηγα σ'εναν φιλο μου απο το παλιο γραφειο ,
χρονια μετα , για καφε
Του το ειχαν κι αυτου ανακοινωσει μηνες πριν..

Ενας γελοιος θανατος γιατι δεν εδωσε σημασια σε γελοια συμπτωματα...
που τον περιμενει ...ζωντας!

Η ανακοινωση αυτη

ισως και να λυτρωνει ..
απο την αγωνια
και την αναμονη...και τοτε προσπαθεις να ζησεις οσα δεν..
περιμενοντας να πεθανεις..
στα βαθια γεραματα..



Καποτε
θα ειχα κι εγω εναν γελοιο θανατο χωρις παραταση ομως και ευκαιρια εστω ημερων...
τυλιχτηκα στις φλογες και ειπα

"αυτο ηταν"..

"μαλλον δεν ειναι τοσο φοβερο -ακομα δεν ποναω, νομιζα ποναει η φωτια"

και παραιτηθηκα στιγμιαια

...μα με παρατησαν εκεινες γιατι απλα υποχωρησαν μετα την εκρηξη

ετσι γλυτωσα απο εναν γελοιο ακαιρο θανατο.

Ξερω πως καπως ετσι θα ειναι...
"καποια στιγμη"

-παραιτηση και τελος αγωνιας!

I.P.Potis είπε...

σικελία, ίσως, αλλά αυτό δεν πρόοκειται να γίνει ποτέ.

φέη, επίσης

τέλσον, συνήθως είναι οι ιππότες αυτοί που υποκλίνονται και ακόμη συχνότερα οι πότες.

fight back, σε ευχαριστώ

talisker, ωραίος

Talisker είπε...

-ωραιος ως θανατος .