παρομοίωσις

Όλα ξεκινούν με μία λάμψη.

Αναπτήρας ή σπίρτα, δεν έχει πολύ σημασία.

Η σπίθα, η φλόγα, ανάβεις.

Απολαμβάνεις την πρώτη ρουφηξιά.

Τη δεύτερη λιγότερο, την τρίτη.

Βλέπεις τον καπνό, πηχτό στην αρχή, να ξεθωριάζει αργότερα.

Δε θες όμως να σου μπει στα μάτια.

Και ξαφνικά το τσιγάρο σου έχει τελειώσει.

Και στο τασάκι σου θα βρεις άλλο ένα αποτσίγαρο.

Που ίσως δεν έσβησες καλά και σιγοκαίει ακόμη.

Αργά ή γρήγορα σβήνει και αυτό.

Κι εσύ ανάβεις το επόμενο.

(Τελικά προτιμώ τις πίπες)

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πάλι νομίζω πως προτιμάς, ερωτεύεσαι, τις λάμψεις.

I.P.Potis είπε...

Ερωτεύεσαι τις λάμψεις ναι.

Αλλά οι πίπες δεν αφήνουν ίχνη στο τασάκι σου.

Ανώνυμος είπε...

πολλή μοναξιά τελικά σεριανίζει σε τούτα εδώ τα πρωϊνα. Μάλλον είναι μουντές οι λάμψεις και φοβόμαστε και τα αποτελέσματα τους.

Ανώνυμος είπε...

τι προτιμας συχνα δεν εχει σημασια ,τι μπορεις να εχεις καθε φορα μετραει

I.P.Potis είπε...

Σε αυτά τα θέματα, τις περισσότερες φορές μπορείς να έχεις αυτό που προτιμάς.

Ανώνυμος είπε...

τυχερος εισαι απ'οσο λες

Syderia είπε...

Τελικα προτιμω να καπνιζω οπου δεν εχει τασακια, κατα προτιμηση οταν το ενα σπιρτο ειναι βρεγμενο και το αλλο τελευταιο.
Δεν ειμαι ρομαντικια, ο κωλοκαιρος φταιει :)

Ανώνυμος είπε...

εγω ακομα τα τσιγγαρα...
γιατι οπως λεει και ενας γνωστος μου η ζωη ειναι σαν το τασακι
ο ενας ανθρωπος (=αποτσιγγαρο) συνανταει τον αλλον (=αποτσιγγαρο)