Αφύσικο

Και ο συλλογισμός σου πάει κάπως έτσι:

Αν προϋπόθεση για ένα καλύτερο κόσμο είναι η καλύτερη παιδεία τότε τι πάει στραβά μέχρι τώρα σ’ αυτή;

(γιατί ο καλύτερος (από ηθικής - κοινωνικής πλευράς) κόσμος απέχει μόνο μερικά δάχτυλα πιο κοντά απ’ ότι απείχε πριν δυο χιλιάδες χρόνια: άνθρωποι σκοτώνουν – εκμεταλλεύονται ανθρώπους, κυβερνούν απατεώνες, λαοπλάνοι και δικτάτορες και το οικολογικό δε χρειάζεται καν να συμμετέχει στη καταμέτρηση – σνομπάρει τα άλλα ως μοντέρνο και εκσυγχρονισμένο πρόβλημα)


Με μια καλύτερη παιδεία, λες, θα μπορούσε να καλλιεργηθεί η κρίση των παιδιών και να αποκτήσει η ανθρωπότητα μέλη που δε χειραγωγούνται και δε θα πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης και κοροιδίας. Ωραία, το υπάρχον σύστημα αφαιρεί το ενδιαφέρον από τα παιδιά με την αποστήθιση και τον μονόπλευρο τρόπο διδασκαλίας κλπ κλπ και υπάρχουν προτάσεις για εναλλακτικούς τρόπους. Μήπως όμως σε μία ηλικία που κύριο μέλημα των ανθρώπων είναι το παιχνίδι και η διασκέδαση οτιδήποτε καταναγκαστικό αυτόματα μειώνει το ενδιαφέρον και προκαλεί αντίδραση από το παιδί;


Ψάχνεις κάποιο τρόπο να εξαφανίσεις το εμπόδιο που η σκέψη σου εμφάνισε στο σόου της συλλογιστικής σου. (ο Κόπερφιλντ σε παρακολουθεί, σιγομουρμουρίζοντας τα βήματα και, μιμούμενος τις κινήσεις σου, γράφει κάτι στο σημειωματάριο του). Σου ‘ρχεται μια ιδέα αλλά το μετανιώνεις, όπως όταν φωνάζεις κάποιο γνωστό στο δρόμο και ανακαλύπτεις ότι δεν είναι αυτός:

Το να μεταφερθούν οι γενικές γνώσεις όπως γραμματική, μαθηματικά, ιστορία, φυσική σε ηλικίες μεγαλύτερες προφανώς θα ήταν δύσκολο γιατί στις μικρές ηλικίες ο άνθρωπος έχει την μεγαλύτερη ικανότητα για μάθηση.

Και εδώ έρχεται ο προβληματισμός σου πρωινιάτικα σαν ντελίβερι εγκεφαλικής πίτσας και σου ζητάει να πληρώσεις:


Πώς τα κατάφερε έτσι η φύση και την περίοδο της ζωής του ανθρώπου που τον νοιάζει μόνο το παιχνίδι του έδωσε τη μέγιστη ικανότητα για μάθηση;

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αποκωδικοποίηση..: θρησκειών, μυθολογιών, ψυχής, σιωπής,...
Σχηματοποίηση λόγου, θεογονία, κοσμογονία,...
Γεια...
URL : www.siopi.gr

Chimaikon είπε...

Το παιχνίδι στην πραγματικότητα αποτελεί προσέγγιση για την κατανόηση του κόσμου.
Το παιδί χρησιμοποεί τα παιχνίδια για να οργανώσει τις αναπαραστάσεις του κόσμου, που βλέπει ή φαντάζεται.
Εκεί πειραματίζεται με τους ρόλους, που καλείται να παίξει ή παίζουν οι γύρω του στο κοινωνικό πλαίσιο που ζεί.
Με αυτή τη λογική ίσως το επίπεδο μιας κοινωνίας ίσως τελικά αντικατοπτρίζεται στα παιχνίδια της.

Σικελια είπε...

Σωστό το ερώτημα και απάντηση δεν τολμώ να δώσω. Το θεωρώ καπρίτσιο της φύσης στην νεαρή, παιχνιδιάρική της ηλικία. ;) Μα σου έχω μια πιθανή λύση στον αρχικό σου προβληματισμό για την καλυτέρευση του κόσμου. Αν, λέω αν, αντί για τόση μόρφωση (ιστορία, γραμματική, μαθηματικά) προσφέραμε λιγάκι παραπάνω παιδεία (σεβασμό, ευρεία ενημέρωση για διαφορετικές νοοτροπίες και πολιτισμούς, εκμάθηση σωστής χρήσης τής κρίσης και λογικής) δεν θα είχαμε πιο γερές βάσεις για το μέλλον;

Πειρατής χωρις παντιέρα είπε...

Συμφωνω μαζι σας. (Αν και ο ζηβας δε πολυκαταλαβα τι λεει)

Αλλα ακόμα έχω σε εκτιμηση την ιστορια την γραμματικη και τα μαθηματικά. Τα τελευταια σου καλλιεργουν την επαγωγική σκεψη ενω η ιστορία την κριση. (υπο τις σωστές προυποθέσεις και όχι τα εθνικιστικα παραληρήματα που διδάσκονται τωρα).
Όσο για τη γραμματική, δεν ειναι τυχαίο που οι περισσότερες διαφωνίες και καυγάδες συμβάινουν λόγω παρανόησης ή διαφορετικών ορισμών καποιας έννοιας ή λεξης.

Τελικά αυτά που προτείνεις sikelia ισως να έπρεπε να διδάσκονται ήδη στα μαθήματα αυτά

markos-the-gnostic είπε...

ίσως μόνο κάποια εν σοφία εποίησε

Ανώνυμος είπε...

στις μικρες ηλικιες δεν υπαρχει αναγκη για συσσωρευση γνωσεων αλλωστε αυτη θα γινει αναποφευκτα αργοτερα με λιγη θεληση .
Μαλλον φρονιμοτερο ειναι να δωθει εμφαση στην αγαπη με την οποια αγγιζει ενα παιδι καθε καινουριο προβληματισμο του ετσι ωστε μονο του σιγα σιγα χωρις φοβο να πειραματιζεται και να φτανει στην αληθεια των μυστικων που το περιβαλλουν και τιποτα να μη φαινεται ''αφυσικο''