Κύνειο άσμα

Ο σκύλος μου έχει αλλεργία στα κόκκαλα.

Και αγαπάει τις γάτες.

Καμιά φορά τον βλέπω να φτιάχνει μπουκέτα με ανοιξιάτικα λουλούδια.

Ή να ατενίζει μελαγχολικός το ηλιοβασίλεμα.

Οι υπόλοιποι σκύλοι στη γειτονιά τον αγνοούν.

Εκείνος όμως δε δείχνει να ενοχλείται που είναι μόνος του.

Διαβάζει με τις ώρες. Συχνά κρατάει σημειώσεις.

Και μια μέρα - δεν πρόκειται ποτέ να το ξεχάσω - με κοίταξε σοβαρός και μου είπε:

"Γαβ!"

Αναρωτήθηκα τι μπορεί να σημαίνει αυτό.

Έψαξα σε λεξικά.

Πήγα στους καλύτερους σκυλολόγους.

Όμως τίποτα.

Και χθες λίγο πριν να κοιμηθώ, λίγο πριν κλείσω το ραδιόφωνο και τα μάτια.

Τον άκουσα να σιγομουρμουρίζει ένα παλιό σκυλάδικο.

Κι αμέσως τα κατάλαβα όλα.

Όμως ευθύς με πήρε ο ύπνος.

Από το πρωί σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ, όμως πάλι τίποτα.

Το μόνο που νιώθω είναι μια ελαφριά αηδία για τα κόκκαλα.

Και μια βαθιά αγάπη για τις γάτες.