Ιστο ρίες

Θέλω να γράψω μια ιστορία για ένα παιδί που τρέχει γυμνό σε μια παραλία του αυγούστου, για την ελπίδα της πρώτης αγάπης, για τον αγώνα του γερο-σαλίγκαρου λίγο πριν το τέλος της ανηφόρας, για την αθωότητα, για το ηλιοβασίλεμα που κυνηγάει το παράθυρο του τελευταίου τρένου, για το ξέφρενο γέλιο των φίλων σου, για τον χαρούμενο σκοπό των καρβουνιάρηδων, για έναν έρωτα που γεννήθηκε στη βροχή του πιο μεγάλου ηφαιστείου, για τη δύναμη του ακροβάτη, για το θάρρος, για εκείνους που μέθυσαν άνοιξη, για εκείνον που γκρεμοτσακίζεται και χαμογελά και σε κοιτάει στα μάτια για να σου δώσει κουράγιο, για την αγάπη, για ένα ιστιοφόρο που τα βαλε με τον άνεμο κι ας παλεύει ακόμα να του πάει κόντρα, για τη φιλία, για τα φιλιά στο σκοτάδι και τα δαγκώματα, για όσα ελπίσαμε και ελπίζουμε και αξίζει να πεθάνουμε ελπίζοντας για αυτά, για τους εραστές τις πιο μεγάλης νύχτας του χειμώνα, για ένα λουλούδι που τρύπησε την άσφαλτο της εθνικής, για ένα πρωινό χάδι, για έναν χιονάνθρωπο που δραπέτευσε από τη στενή αυλή μας, μόνο και μόνο για να λιώσει στην άπλα της πλατείας, για το πάθος του πόθου για πάθος, για ένα δευτερόλεπτο που κοιταχτήκατε χθες σε ένα μπαρ, για έναν τυφλό που παίζει σε κάθε διάβαση τη ζωή του κορώνα γράμματα γιατι δε θέλει να μείνει σπίτι, για ένα σπίτι που έχισε μία μόνο αγκαλιά, για μία σκέψη που σε κάνει να χαμογελάς το πρωί όταν ανοίγεις τα μάτια, για όλα αυτά για τα οποία αξίζει κανείς να ζει, για σένα που κατάφερες να διαβάσεις αυτή την ιστορία μέχρι το τέλος.

Μόνο που μπλεγμένος στον ιστό τους δεν ξέρω από που να ξεκινήσω.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Θέλω να παραμένω μπλεγμένη στον ιστό αυτό. Καιρό είχα να διαβάσω κάτι τόσο δικό μου...

Ανώνυμος είπε...

με έκανες να νιώσω πολύ όμορφα (βασίλης)

ilias είπε...

geia sou re poth ths strogkhlhs trapezhs...poly wraio mperdemenw san tis skepseis mou..

Σικελια είπε...

Ξεκίνα από όλα μαζί. Μην διαλέξεις ένα μίτο που θα σε διχάσει. Διάλεξέ τους όλους μαζί. Γίνε χίλια κομμάτια, σκορπίσου κι ενώσου στο όλο σου ξανά. Σε εκείνη την στιγμή, την κάθε στιγμή, που η καρδιά σου δηλώνει την ύπαρξή σου. Και χαμογέλα που αντιστέκεσαι και παραμένεις ζωντανός.

I.P.Potis είπε...

ανώνυμη, καλά μπλεξίματα.

βασίλη, χαίρομαι πραγματικά.

ιλία, και συ τέκνον μου μπλόγκερ? Φιλιά!

σικελία, μακάρι να ήταν έτσι απλά τα πράγματα.