Ιστο ρίες

Θέλω να γράψω μια ιστορία για ένα παιδί που τρέχει γυμνό σε μια παραλία του αυγούστου, για την ελπίδα της πρώτης αγάπης, για τον αγώνα του γερο-σαλίγκαρου λίγο πριν το τέλος της ανηφόρας, για την αθωότητα, για το ηλιοβασίλεμα που κυνηγάει το παράθυρο του τελευταίου τρένου, για το ξέφρενο γέλιο των φίλων σου, για τον χαρούμενο σκοπό των καρβουνιάρηδων, για έναν έρωτα που γεννήθηκε στη βροχή του πιο μεγάλου ηφαιστείου, για τη δύναμη του ακροβάτη, για το θάρρος, για εκείνους που μέθυσαν άνοιξη, για εκείνον που γκρεμοτσακίζεται και χαμογελά και σε κοιτάει στα μάτια για να σου δώσει κουράγιο, για την αγάπη, για ένα ιστιοφόρο που τα βαλε με τον άνεμο κι ας παλεύει ακόμα να του πάει κόντρα, για τη φιλία, για τα φιλιά στο σκοτάδι και τα δαγκώματα, για όσα ελπίσαμε και ελπίζουμε και αξίζει να πεθάνουμε ελπίζοντας για αυτά, για τους εραστές τις πιο μεγάλης νύχτας του χειμώνα, για ένα λουλούδι που τρύπησε την άσφαλτο της εθνικής, για ένα πρωινό χάδι, για έναν χιονάνθρωπο που δραπέτευσε από τη στενή αυλή μας, μόνο και μόνο για να λιώσει στην άπλα της πλατείας, για το πάθος του πόθου για πάθος, για ένα δευτερόλεπτο που κοιταχτήκατε χθες σε ένα μπαρ, για έναν τυφλό που παίζει σε κάθε διάβαση τη ζωή του κορώνα γράμματα γιατι δε θέλει να μείνει σπίτι, για ένα σπίτι που έχισε μία μόνο αγκαλιά, για μία σκέψη που σε κάνει να χαμογελάς το πρωί όταν ανοίγεις τα μάτια, για όλα αυτά για τα οποία αξίζει κανείς να ζει, για σένα που κατάφερες να διαβάσεις αυτή την ιστορία μέχρι το τέλος.

Μόνο που μπλεγμένος στον ιστό τους δεν ξέρω από που να ξεκινήσω.