Σκούπα και φαράσι

Σκούπιζε δύο ώρες σήμερα.

Πρώτα τα απομεινάρια των χθεσινοβραδινών του σκέψεων.

Ύστερα όλες τις σημερινές.

Τα συναισθήματα.

Τις αναμνήσεις.

Μικρά σκουπιδάκια στο μάτι της συνείδησης. Σαν τύψεις ή ενοχές.

Κομμάτια σπασμένου γυαλιού. Ίσως καθρέφτη.

Μερικές κάπως σκληρές αλήθειες.

Μερικά κάπως πιο βολικά ψέμματα.

Και κάποιες ανομολόγητες φιλοσοφικές μπαρούφες.

Σκούπιζε δυο ώρες σήμερα.

Όταν τελείωσε ήταν πια νύχτα.

Μα όταν πήγε να αδιάσει το φαράσι στα σκουπίδια

κατάλαβε

πως για άλλη μια φορά το φαράσι του ήταν τρύπιο.