σκάλωσα
Σήμερα το πρωί βρέθηκα μπρος σε μία σκάλα που μπορούσα να δω μόνο το πρώτο σκαλοπάτι της.
Όλα τα υπόλοιπα ήταν κρυμμένα πίσω του.
Μπορεί να είχε μόνο ένα.
Μπορεί και εκατό χιλιάδες.
Δεν ξέρω.
Το συλλογίστηκα.
Το συλλογίστηκα περισσότερο.
Μπορεί να μου έπαιρνε πέντε δευτερόλεπτα για να την ανέβω.
Μπορεί και να γέρναγα ανεβαίνοντας.
Περίμενα να πάρω μια απόφαση.
Περίμενε και η σκάλα να δει αν θα την ανέβω.
Πέρασε κάμποση ώρα.
Πέρασε και ένας γεράκος με ένα σοφό σκουφί και μου είπε.
«Μπορεί και να γεράσεις περιμένοντας».
«Μπορεί κι εσύ να έπαθες το ίδιο», του απάντησα.
5 σχόλια:
Η σκάλα τι γνώμη είχε; Ήθελε να την ανέβεις; Ή μήπως κι εκείνη σε κοίταζε με απορία και χωρίς να έχει αποφασίσει αν θα σε αφήσει;!
Οι σκάλες υπάρχουν για να υπακούν στις επιθυμίες μας.
Να υπακούν και να μας δυσκολεύουν.
βαρύ το κλίμαξ
το φαγε κι ο γαδαρος
Κι αντε να την ανεβεις με ενα κουφαρι που θελει μπαλωμα, ε;
Τα σκαλια, η κορυφη, το κατεβασμα, οι πιθανοτητες το σοφο σκουφι..
Τι αμποδαει πιοτερο;
Δημοσίευση σχολίου