Μια μικρή αταξία
Ο ένας σύχναζε σε κυριλέ μπαράκια και τρέντυ εστιατόρια.
Ο άλλος έσπαγε βιτρίνες και πετούσε πέτρες στους μπάτσους.
Ο ένας φορούσε επώνυμα ρούχα και πολυδιαφημισμένα αρώματα.
Ο άλλος μοναστηράκι φάσιον και απλησιαστη απλυσιά.
Ο ένας κυκλοφορούσε με φτιαγμένο γκολφ.
Ο άλλος με τρακαρισμένο ΧΤ.
Και όμως ο ένας έψαχνε χρόνια για δουλειά.
Και ο άλλος δε θα χρειαζόταν να δουλέψει ποτέ του.
Οι αντιθέσεις τους πολλές.
Οι διαφορές τους ακόμη περισσότερες.
Και η σύγκρουση τους σίγουρα ταξική:
Ο ένας ήταν χλιδάνεργος και ο άλλος αναρχοπλούσιος.
7 σχόλια:
Φούλ εργασία με βασικό ,
ημιαπασχόληση εδώ κι εξτρα αλλού ,κάπως αν βρώ,
η δάνειο προσωπικό και στο ταμείο ανεργίας.
Τι να πρωτοδιαλέξω?
Γυναίκα ,τι τά χω κάνει τα πτυχία?
Τιμή λεν το άτομο εξακό ,φωνάζουν για περάστε
σε νεα βγαλαν προσφορα τιμή και ευτυχία
Αυτή η μικρή αταξία θα μπορούσε να είναι σχεδόν ευθιξία για αυτούς...
να τους το πεις και να παρεξηγηθούν τελικά.
Κάτι τέτοιους βλέπω και παίρνω το λάβαρό μου κι αποχωρώ
Πέρασα και πάλι απρόσκλητος, το ξέρω, αλλά να είδα ιππότες και πειρατές, κάπου αισθάνθηκα κάτι οικείο.
Γλωσσοπλάστη!
έξω από τον κύκλο, έχεις όπως βλέπεις πληθώρα επιλογών
ζωή, μπα νομίζω πως προτιμούν την απραξία.
furinkazan, και αυτοί κάτι τέτοιους που αποχωρούν βλέπουν και συνεχίζουν απτόητοι.
λαλούνα, γλωσσαντιγραφέα είναι μάλλον πιο σωστό.
Δημοσίευση σχολίου