Περι καθαριότητας

Με τον καιρό άρχισες να ξεχνάς.Με τις συνεχείς πλύσεις στο πάτωμα του μυαλού σου με αλκοόλ οι περισσότεροι λεκέδες του παρελθόντος εξαφανίστηκαν. Παρολα αυτά, όταν κάποια πλακάκια εχουν σπάσει, ένα σφουγγάρισμα όχι μόνο δεν αρκεί άλλα κανει τα ραγίσματα πιο ευδιάκριτα και την απουσία κομματιών ενοχλητική.

Όσο κι αν προσπαθήσεις να τα φανταστείς σαν μέρος ένος μεγαλύτερου ψηφιδωτού που καλύπτει και πατώματα άλλων, είναι τόσο άναρχα σπασμένα που όχι μόνο δεν βλέπεις σχέδιο αλλά σε κάνουν να αμφιβάλλεις και για την σταθερότητα όλου του οικοδομήματος.

Μετά αναρρωτιέσαι για τα χαμένα κομμάτια. Κι όμως το ξέρεις, βρίσκονται στα χέρια γυναικών που χόρεψαν στο πάτωμα σου όπως ξέρεις ότι αυτά δεν είναι μόνο άσχημες αναμνήσεις αλλά κομμάτια από τη ζωή σου.

Άλλες αφηρημένες σκόνταψαν σε ρωγμές που είχαν αφήσει προηγούμενες, άλλες δυναμικές, με γέλια και χτύπωντας το τακούνι τους επανηλλειμένα σαν μια γεώτρηση ορυκτού πόνου, αλλά στις περισσότερες τα έδωσες εσύ με τα χέρια σου. Μια ελάχιστη ανταπόδωση αφού άγαρμπος καθώς είσαι με το ξύλινο πόδι σου είχες ήδη αφήσει τα σημάδια σου,είχες πληγώσει πολλά παρκέ.

Βλέποντας το βομβαρδισμένο αυτο τοπίο απελπίζεσαι και διστάζεις να αποφασίσεις. Κόκκινη μοκέτα ή μποέμικη κουρελού; Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πρέπει να καλύψεις αυτό το χάλι - τώρα που θέλεις ξανά να καλέσεις κάποια - όσο και αν το ανώμαλο ανάγλυφο θα προδίδει την κατάσταση απο κάτω.

Να χαίρεσαι καπετάνιε. Να χαίρεσαι που άνοιξες τις πόρτες της ύπαρξης σου και είδαν κάποιοι κάτι περισσότερο από τη σοβατισμένη πρόσοψη και τις λευκές κουρτίνες του σπιτιού σου. Να χαίρεσαι γιατί στοβιλίστηκαν στη ψυχή σου αιθέριες υπάρξεις και δεν τις ξέχασες. Να χαίρεσαι που μετά απο τόσες ζημιές έχεις ακόμα διάθεση να φιλοξενήσεις κάποια στο φτωχικό σου. Να χαίρεσαι γιατί ένα λείο,πεντακάθαρο πάτωμα φοβάται κανείς να το περπατήσει και νοιώθει άβολα με τα λερωμένα του παπούτσια. Να χαίρεσαι το πάτωμα σου.