Εισβολή Μέρος 2ο - Καταφύγιο

Αν ήταν εποχή, θα ήταν φθινόπωρο
Αν ήταν δέντρο, θα ήταν ιτιά
Αν ήταν άνθρωπος, θα ήταν ακροβάτης
Αν ήταν πρόταση, θα ήταν ερώτηση
Aν ήταν βλέμμα, θα κοιτούσε ψηλά.

Αν ήταν κάποιος μέσα θα βρίσκατε κάποια αντίσταση

Ο πύργος έμοιαζε με θεόσταλτο καταφύγιο. (Από κάποιο θεό βέβαια που θα έπρεπε να συγχωρεί τις βρισιές στο όνομα του, στο σόι του και γενικότερα σε κάθε του έκφανση και υπόσταση. Επίσης έπρεπε να δίνει πλήρη αφεση αμαρτιών σε: κλέφτες, ψεύτες, δολοφόνους, βασανιστές, βιαστές και ότι κακοποιό στοιχείο έχει την τιμή να γνωρίζει. Αν το καλοσκεφτείς δε θα ταν καλή ιδέα να μπεις σε ένα καταφύγιο αυτού του θεού...)

Ο πύργος δεν έμοιαζε με θεόσταλτο καταφύγιο. Η καλή σας τύχη σας έφερε εκεί προσπαθώντας να ξεφύγετε από τη θαλασσοταραχή (φουρτούνα) και την εμμονή της θάλασσας να σας βάλει όλους βαθιά στην αγκαλιά της. Προφανώς είχε πάρει χαμπάρι τις δραστηριότητες σας στην πλάτη της και είχε πάρει τις αποφάσεις της. Τόσα κουφάρια ανθρώπων βρέθηκαν στο πάτο της με το σημάδι σας στο λαιμό τους. Όπως εκείνο το παλιό πειρατικο τραγούδι:
Μα το σημάδι στο λαιμό σας απ τη σπαθιά μου
Θα μαρτυράει πως δεν είστε πια κοντά μου
Μα το σημάδι στο λαιμό σας που θα μένει
Θα μαρτυράει ότι είστε πεθαμένοι
Γιο χο χο!

Καταζητούμενος από όλους τους στόλους της Μεσογείου δεν υπήρχε λιμάνι αρκετά κακόφημο και βρώμικο για να κρύψει την αμοιβή που βρισκόταν κάτω από την προσωπογραφία σου. Εκεί όμως θα έκρυβες το βρωμερό παρελθόν σου, εκεί θα ζούσες με τις τύψεις σου παρέα. Διάολε, χρειαζόσουν ένα ποτό...

Το γλέντι στο πύργο ήταν μνημειώδες. Οπώς είχατε ανακαλύψει νωρίτερα τα κελάρια του ήταν γεμάτα βαρέλια με αλκοόλ! Ω θεά Fortuna! Αργά το βράδυ πια οι τρομεροί πειρατές σου γέλαγαν και έπαιζαν σαν μικρά παιδιά και οι σκλάβες σας διαλέγαν τον λιγότερο άσχημο για συντροφιά τους και εξαφανίζονταν πίσω από τις κολώνες.

Είναι ευκαιρία να σταματήσεις. Τα πράγματα δεν έγιναν όπως τα είχες ονειρευτεί όταν ξεκινούσες προς την ελευθερία σου, πιεσμένος από τους άδικους φόρους και τις τυραννικές κυβερνήσεις, απογοητευμένος από την δουλοπρέπεια των ανθρώπων. Αυτό ήταν το τίμημα για την ελευθερία λοιπόν; Τόσοι θάνατοι, τόσες σκλαβωμένες ψυχές – μαζί κι η δικιά σου;

Ναι, μη περνιέσαι για ελεύθερος καπετάνιε, η απόσταση ως το θάνατο ήταν μια σανίδα δρόμος αν οι ανάγκες των αντρών σου δεν ικανοποιούνταν και το ήξερες. Είσαι σκλάβος των αναγκών των γύρω σου, όπως όλοι μας άλλωστε...