Εισβολή Μέρος 1ο - Fortuna

Ο πύργος φάνηκε με το που είδατε στεριά, λες και περίμενε στο λιμάνι σαν ατημέλητη χήρα τον άντρα της και το καράβι του είχε αργήσει λόγω φουρτούνας. Μπα, οι φουρτούνες πάντα έκαναν τους αντρες σου να δουλεύουν με μεγαλύτερο ζήλο.

Είναι εύκολο να δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό οταν δεν εχεις να χάσεις τίποτα αλλά είναι πιο εύκολο αν κινδυνεύεις να χάσεις τα πάντα, λένε οι ντόπιοι στα στενά των Διαμαντιών και οι συγκεκριμένοι τα έδωσαν όλα την τελευταία φορά που τους επισκεφτήκατε. Εσείς για να μη τους προσβάλλετε τα πήρατε. Και τον καλύτερο εαυτό τους και τα διαμάντια και τις γυναικες τους.

Η φουρτούνα γίνεται σανίδα σωτηρίας τα βράδυα που μένεις ξάγρυπνος στη κουκέτα σου, εκει που μένεις πραγματικά μόνος και αναλογίζεσαι ασήμαντα πράγματα, όπως η ζωή κι ο θάνατος (όταν φεύγουν από το δρόμο σου και γίνονται ιδέες χάνουν την υπόστασή τους και σε βασανίζουν σαν στοιχειά σε εφιάλτη). Οι φωνές του τσούρμου «Όλοι στο κατάαααστρωμα, σκυλιάαα!», το κρααακ του σαπισμένου άλμπουρου και τα νερά που μπαίνουν απο τις τρύπες δίνουν στα φαντάσματα όψη,ήχο,μυρωδιά.

Ανεβαίνεις πάνω, η βροχή σου ξεπλένει το πρόσωπο, ο αέρας σου γεμίζει τα πνευμόνια. Δεν το σκέφτεσαι πλέον. Τη ζωή την κυνηγάς και ο θάνατος εσένα.Ή μήπως ανάποδα; Σπάνια ομως εχεις την τύχη να φτάσεις τόσο κοντά και στα δύο.

Γελάς και βρίζοντας την τύχη σου πιάνεις το σχοινί μαζί με τους άλλους τυχερούς και κατεβάζετε το φλόκο.Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται. Δεν είναι τυχαίο που η γαλέρα σου έχει σκαλισμένο «Fortuna» στην πλώρη της.