παραλλαγή σε μύθο παλιό

Ο Χοσέ είδε το θάνατο να τον κοιτάζει καθώς ανέβαινε το πρώτο σκαλοπάτι για το γραφείο του.

Φορούσε ένα ξεθωριασμένο σακάκι και κάπνιζε άφιλτρα τσιγάρα.

Κάπνιζε με το αριστερό του χέρι και τον κοιτούσε με ένταση. Σίγουρα τον κοιτούσε, ένιωσε πως τον ξεχώριζε από όλο το πλήθος.

Ο Χοσέ ταράχτηκε. Ανέβηκε γρήγορα στο τρίτο πάτωμα, εκεί που ήταν το γραφείο του διευθυντή του και του εξήγησε πως έπρεπε να φύγει επειγόντως.

Έπρεπε να φύγει όσο πιο μακριά γινόταν. Έξω και από τη χώρα αν μπορούσε.

Ο διευθυντής δεν του το αρνήθηκε. Του έκλεισε αεροπορικά εισιτήρια την ίδια κιόλας μέρα για τη Στουτγκάρδη και τον φυγάδεψε από την έξοδο κινδύνου.

Όταν πια βγήκε στο δρόμο και σιγουρεύτηκε πως ο θάνατος δεν τον είχε πάρει στο κατόπι, ο Χοσέ μπόρεσε να αναπνεύσει.

Τι τραγικό να τον βρει ο θάνατος μέσα σε αυτό το άθλιο γραφείο αλήθεια!

Συλλογιστήκε τη ζωή του.

Τι τραγικό να τον βρει ο θάνατος μέσα σε αυτή τη μίζερη ζωή!

Και τι ευτύχημα που του είχε γλιτώσει και μπορούσε τώρα να τα δει ξεκάθαρα όλα αυτά.

Είχε χρόνια να νιώσει το μυαλό του τόσο καθαρό.

Έφτασε στο αεροδρόμιο και χαμογελαστός, πραγματικά χαμογελαστός, μπήκε στο αεροπλάνο του για τη Στουτγκάρδη και έφυγε. Τα όνειρα του για μια νέα ζωή μπήκαν και αυτά μαζί του.

Κι ας απαγορεύονταν οι εκρηκτικές ύλες στο αεροπλάνο. Κανείς δεν κατάλαβε τίποτα.

Εν τω μεταξύ, ο διευθυντής του περίεργος και καχύποπτος όπως ήταν κατέβηκε στο ισόγειο για να δει με τα ίδια του τα μάτια αν πράγματι ο θάνατος τριγύριζε εκεί κοντά.

Και τον βρήκε.

«Είναι αλήθεια πως κοίταζες τον Χοσέ, τον υπάλληλο μου το πρωί όταν ήρθε στη δουλειά;», τον ρώτησε.

«Αλήθεια είναι», απάντησε ο θάνατος και έβηξε ξερά λες και τα πνευμόνια του είχαν μονάχα πίσσα.

«Ώστε ήρθες για να τον πάρεις;», συνέχισε τις ερωτήσεις του ο διεθυντής.

«Όχι, ήρθα μόνο για να πάρω εσένα», συνέχισε το βήχα του και ο θάνατος.

Ο διευθυντής ένιωσε τις δυνάμεις του να τον αφήνουν. Η καρδιά του σταμάτησε, μαζί με το λεωφορείο στη διπλανή στάση. Πριν όμως φύγει η ψυχή του από τα χείλια του, έκανε μια τελευταία ερώτηση στο θάνατο.

«Τότε... τότε τον Χόσε, τον υπάλληλο μου για τον κοίταξες τόσο έντονα, που ταράχτηκε, σίγουρος πως είχες έρθεις για εκείνον;».

«Γιατί μου έκανε πολύ μεγάλη έκπληξη που τον είδα εδώ σήμερα, να ανεβαίνει αυτά τα σκαλοπάτια. Βλέπεις, το Χοσέ πρόκειται να τον συναντήσω απόψε στη Στουτγκάρδη», ήταν τα τελευταία λόγια του θανάτου.

14 σχόλια:

Dokimos είπε...

Poli kalos! Exw akousei tin parallagi tis alla oxi me to Xose!
Kali synexeia.

114ΛΕΞΕΙΣ είπε...

ωχ. καλα που δεν το άφησα για το βραδυ. παω σουπερ μαρκετ να "νιώσω ζωντανός" :)

Ανώνυμος είπε...

πολύ μου άρεσε.
ωραίο κείμενο, παράξενο.

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο...με αποστόμωσε..είναι σαν φράκταλ!

markos-the-gnostic είπε...

μου θύμισες τον ιππότη και τον θάνατο στην Έβδομη Σφραγίδα του Μπέργκμαν...

I.P.Potis είπε...

δόκιμε, ο Χοσέ ήταν ο δικός μου ήρωας. Τις ευλογίες σας.

padrazo, αν δε βρεις λουκάνικα φρανκφούρτης, μην πάρεις στουτγκάρδης.

roidis, η βασική ιδέα βρίσκεται στον αρχαίο μύθο "Απόψε στη Σαμαρκάνδη". Ινδικού νομίζω.

kaita7katsikakia, φράκταλ?

μάρκο, ναι όλοι τελικά προσπαθούν να ξεφύγουν. Τελικά.

Lex_Luthor06 είπε...

ολοι πεθανανε, γουσταρω.

Φοβερη ιστορια.

Ανώνυμος είπε...

έκπληξη, φόβος, φυγή, υπεκφυγή για το φυσικό μας τέλος, πόσο εγωιστές, εγωκεντρικοί, εγωπαθείς είμαστε, πόσο ανέτοιμοι, ανέντιμοι, ανώριμοι και, γι αυτό, τόσο προβλέψιμοι και κοινωνικά -τελικά- κατασκευασμένοι, να με πάρει ο διάβολος!

Santiago Nasar είπε...

dd, είμαστε άνθρωποι...
Είναι μία ιστορία δίχως ίχνος υπερβολής. Τέτοια παιχνίδια παίζει η μοίρα καθημερινά.

Mathilde είπε...

Υπάρχει όντως η Στουτγκάρδη?

Συμπέρασμα:
Τα αφεντικά φταίνε για όλα.
Αν δεν τον έστελνε στη Στουτγκάρδη..

Αλλά απ'την άλλη, αν το είχε η μοίρα του μπορεί να πήγαινε και μόνος του...

I.P.Potis είπε...

Το πετρωμένον φαγείν αδύνατον.

Χαρτοπόντικας είπε...

Σαν μυητικός μύθος. Εύγε.

o kairos είπε...

Πολυ καλο Μπεργκμανικο.Ερχεται η μερα η κρισιμη;Σε παμε,μην ανησυχεις.

I.P.Potis είπε...

Χαρτοπόντικα, χαίρομαι που σας ξαναβλέπω στα μέρη μας.

Αγαπητέ καιρέ και μεις σας πάμε. 13-14 φλεβάρη τελικά. Του Αγίου Βαλεντίνου, μεγάλη η χάρη του.