Στο σούπερ μάρκετ των ευθυνών

Πήγαμε πάλι χθες το βράδυ με την καλή μου στο σούπερ μάρκετ των ευθυνών.

Μόνος μου δεν πάω σχεδόν ποτέ, μονάχα με την καλή μου ή με το αφεντικό μου ενίοτε.

Τι κόσμος! Μικροί και μεγάλοι γέμιζαν τα καροτσάκια τους, βιαστικοί με όσες περισσότερες ευθύνες μπορούσαν.

Παρατήρησα πως όσο περνάει ο καιρός βλέπεις όλο και μικρότερες ηλικίες στην υπεραγορά των ευθυνών. Παλιότερα δεν ήταν έτσι.

Ούτε είχε τόσο κόσμο.

Καθώς περπατούσαμε, πιασμένοι σε ένα γλυκύτατο αγκαζέ (το είδος εκείνο του αγκαζέ που χαρακτηρίζει τη διάθεση του ενός να τραβήξει τον άλλον κάπου που εκείνος δε θα πήγαινε ποτέ), με το μικρό, σχεδόν άδειο καρότσι μας, βρεθήκαμε απέναντι του.

Η καλή μου έμεινε με το στόμα ανοιχτό.

Στην αρχή κι εγώ εντυπωσιάστηκα.

Το καρότσι του είναι πέντε φορές σαν το δικό μας και οι ευθύνες σχεδόν ξεχειλίζουν. Ξεχειλίζουν τακτοποιημένες.

Τον κοιτάζω λοιπόν πίσω από το τακτοποιημένο καρότσι του, μπρος από το τακτοποιημένο μυαλό του και παραδέχομαι πως είναι ο πιο υπεύθυνος άνθρωπος που έχω γνωρίσει.

Κοιτάω και τα χάλια μου (ναι, είμαι ο πιο ανεύθυνος άνθρωπος που θα μπορούσα να γνωρίσω) και δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ.

Αναρωτιέμαι αν αγαπάει τις ευθύνες του.

Αν τις απολαμβάνει. Αν λαχταρά να μαζέψει κι άλλες. Να μαζέψει όσες περισσότερες μπορεί, να γεμίσει και δεύτερο καρότσι ή ακόμη και τρίτο.

Να γίνει ευθυνάρχης. Ή υπερευθυνάρχης.

Αναρωτιέμαι αν κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί τις απαριθμεί μία μία και τις ακουμπά δίπλα στο μαξιλάρι του.

Μα περισσότερο από όλα αναρωτιέμαι τι θα συνέβαινε αν έπρεπε μια μέρα να του αναθέσουν την ευθύνη να μην έχει καμιά απολύτως ευθύνη;

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

τεστ

Ανώνυμος είπε...

Κατι συμβαινει στο blog αυτο, δεν μπορώ να σχολιάσω.

Τεσπα

Ηθελα να το γράψω και στο προηγούμενο ποστ. Εξαιρετικός.

(Lex_Luthor06)

markos-the-gnostic είπε...

η ευθύνη να μην έχεις καμία ευθύνη είναι μάλλον η χειρότερη όλων -
εμένα μερικές φορές μου έρχεται σαν αίσθηση η κατάσταση της καμίας ευθύνης - όσο δεν μετατρέπεται σε ευθύνη οκ - αλλά αναρωτιέμαι μήπως η μη ευθύνη είναι ασύμβατη με τη ζωή...

AvaniFish είπε...

και να που επιτέλους βρίκα ποιον μου θυμίζεις τον Σαμαράκη..αλλα μάλλον θα στό χουν ξαναπεί

I.P.Potis είπε...

Lex, ο σούπερμαν είναι φίλος μου. Για αυτό.
Σ'ευχαριστώ ;)

Μάρκο, πιστεύω πως το πλήθος των τεχνητών ευθυνών που φορτωνόμαστε είναι ασύμβατο με τη ζωή.

Avani, τρρτρτρτ... τρττρττρρτρτ...
(τα κόκκαλα του Σαμαράκη). Σε ευχαριστώ πάντως.

Ανώνυμος είπε...

Η μόνη ευθύνη που έχει κάποιος είναι αυτή των πράξεών του. κι αυτή όχι πάντα

I.P.Potis είπε...

ναι, καμιά φορά ευθύνεται και η μοίρα.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Άγιε Βασίλη...για φέτος θέλω να είμαι ανεύθυνη...μπορώ?

και η απάντηση (όπως και σε σχετική διαφήμιση....) ΟΧΙ!!!

Καλησπερούδια!

Ο.

I.P.Potis είπε...

Ο άγιος βασίλης φέρνει δώρα μόνο στα καλά και υπεύθυνα παιδιά αγαπητή μου.

Την καλησπέρα μας.

demonia είπε...

Καλέ,σας έχω πετύχει!Είμαι από τη νέα πελατεία που λέτε,των μικρότερων ηλικιών...Πρώτα τις αγοράζω και μετά θέλω να τις πετάξω!