Ανυπόνομος

Ο κύριος Κ. ζούσε για χρόνια μέσα στον υπόνομο.

Αυτό ήταν κάτι το συνηθισμένο για τους ανθρώπους της γενιάς του, όπως και για τους ανθρώπους της προηγούμενης γενιάς και της προπροηγούμενης, και ούτω καθεξής.

Ζούσε σε ένα υγρό και βρώμικο καταφύγιο, κάτω από τα βιαστικά βήματα των περαστικών και τα θυμωμένα λάστιχα των αυτοκινήτων.

Αν και αντιμετώπιζε τα αναμενόμενα προβλήματα υγείας, εξαιτίας της υγρασίας και της πληθώρας των επίδοξων μικροβίων, ο κύριος Κ. δεν παραπονιόταν.

Η ζωή του στον υπόνομο του άρεσε.

Του άρεσε γιατί πάνω από όλα του έδινε ασφάλεια και σιγουριά.

Σε ποιον εξάλλου δε θα έδινε σιγουριά το να ζει υπό του νόμου;

Για αυτό και είχαν φτιάξει τους νόμους. Για αυτό είχαν φτιάξει τον υπόνομο.

Για αυτό και υπονόμευαν την ίδια τους τη ζωή.

Ένα πρωινό, ο κύριος Κ. αναρωτήθηκε αν άξιζε τον κόπο.

Ήταν ένα συνηθισμένο πρωινό, που οι σωλήνες έσταζαν και το ταβάνι βούιζε.

Οι αρουραίοι επέστρεφαν χορτασμένοι στις τρύπες τους.

Κι όμως εκείνο το συνηθισμένο πρωινό ο κύριος Κ. δεν μπορούσε πια να εκτιμήσει την ορθότητα του νόμου και την τάξη του υπονόμου.

Η δυσωδία άρχισε να τον ενοχλεί, το πάτωμα πλησίασε το ταβάνι. Οι σκέψεις του δεν χωρούσαν πια ανάμεσα τους.

Ένιωσε για πρώτη φορά κλειστοφοβία.

Προσπάθησε να μιλήσει στους ανθρώπους γύρω του.

Προσπάθησε να μιλήσει στον εαυτό του.

Δεν κατάφερε πολλά πράγματα, παρά μόνο να μεγαλώσει κι άλλο η ανάγκη του εκείνη για καθαρό αέρα. Η ανυπομονησία του όλο και μεγάλωνε.

Απομονώθηκε.

Ύστερα απονομώθηκε.

Και τελικά, ανυπόμονος πάντα, ο κύριος Κ. έμεινε για πάντα ανυπόνομος.

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κι έτσι ανυπόνομος όπως ήταν πια, μάζεψε όλους τους νόμους που βρίσκονταν σωριασμένοι γύρω του πάνω στο βρώμικο πάτωμα του υπονόμου και τους έβαλε φωτιά.
Οι φλόγες δεν άργησαν να εξαπλωθούν στις διπλανές στοές του υπονόμου. Ο καπνός έδιωξε τους αρουραίους από δίπλα του και αναμείχθηκε με την βαριά υγρασία όπως τα σκοτεινά σύννεφα μιας αυγουστιάτικης καταιγίδας μουτζούρωσαν κάποιο απόγευμα τον ουρανό σε εκείνη την παραλία που είχε βγει για να πάρει αέρα. Και τότε τον ένιωσε πάλι. Τον αέρα...
Εισέπνευσε ανυπόμονα...

I.P.Potis είπε...

:)

I.P.Potis είπε...

Στη δουλειά ή στο σπίτι;

Ανώνυμος είπε...

Στη δουλειά. Εσύ;

I.P.Potis είπε...

Ομοίως. Άλλη μια δύσκολη Δευτέρα.

Ανώνυμος είπε...

Υπομονή! Αλλη μία και η μεθεπόμενη θα είναι Χριστούγεννα. Μετά θα ισχύσει και η παραίτηση, απ' ότι είχες πει. Ε;

I.P.Potis είπε...

Προτελευταία μου Δευτέρα ;)

Ανώνυμος είπε...

Προτελευταία σε αυτόν τον υπόνομο. Μετά μπορείς να τα μαζέψεις και να βάλεις την φωτιά... ;)

I.P.Potis είπε...

Ανυπονομώ..

Πληρωμένη πένα είπε...

Χμμμ, ωραία σκέψη.

Δεν ήθελε και πολύ να βγεί από τον υπόνομο απλώς πέρασε υπαρξιακή κρίση. Αλλά, σαν υπονομοταγής πολίτης, την ξεπέρασε χωρίς φωνές και κακό. Θα πήγε μετά να αγοράσει κάνα κινητό από τον υπονομογερμανό για να ξεχαστεί

I.P.Potis είπε...

Απαισιόδοξο σε βρίσκω.

Ανώνυμος είπε...

Μελαγχολικό μα όμορφο, καλησπέρα...

markos-the-gnostic είπε...

αυτό που μου μεινε είναι να προσέχω μήπως η ανυπομονησία μου με φέρει σε ωραιότερες μυρωδιές...

114ΛΕΞΕΙΣ είπε...

προσπαθησα να υπονομευσω τις λέξεις για να σχολιασω.

I.P.Potis είπε...

Καλημέρα

αργυρένια, :)

μάρκο, ομορφότερες, ασχημότερες, σίγουρα πάντως άλλες.

παντράθο, οι λέξεις είναι υπεράνω νόμων.

μαύρη γάτα είπε...

κλικάροντας έφτασα εδω τυχαία
φοβερό κείμενο!
με μελαγχολικό τέλος...
...η ανυπομονησία άξιζε κάτι καλύτερο