Γένεσις

Δεν εχω ξαναβρεθεί σε μαιευτήριο.

Χθες για πρώτη φορά συναντησα δυο ανθρώπους 7 ωρών ο καθένας. Ναι το άθροισμα των ζωών τους δεν ήταν ούτε μια μέρα ακόμη.

Βρέθηκα αντιμέτωπος με την καθαρή ύπαρξη, ανόθευτη ακόμα από τις τεχνητές προσμίξεις που οι ιδιοι δημιουργήσουμε.

Μαζί μας μια νοσοκόμα, γκρινιάρα, φωνακλού, πιο αποστειρωμένη από τα μπιμπερό που ρουφούσαν λαίμαργα τα δίδυμα, μας έκανε παρατηρήσεις και μας αγριοκοιτούσε.

Ανίκανη να μοιραστεί τη χαρά των γονιών, τη χαρά της δημιουργίας.

Η εξουθενωτική επαναλειψιμότητα των συναισθημάτων την έχει ξεφλουδίσει.

Άνθρωπος, μυστήριο πλάσμα, αντίφαση της ίδιας του της ύπαρξης.

Δεν ανησυχώ, τελικά η ζωή θριαμβεύει.

4 σχόλια:

Calamity Jane είπε...

δεν ξέρω ιππότη μου αν τελικά η ζωή θριαμβεύει...Στο υπόγειο του ίδιου μαιευτηρίου θα βρείτε το τμήμα ανεπιθύμητων εγκυμοσύνων...Όντως, μυστήριο πλάσμα ο άνθρωπος...

I.P.Potis είπε...

Kαλημέρες

Καουμπόισσα, μα ακριβώς για αυτό το λόγο θριαμβεύει.

Γιατρέ, ναι αυτό είναι. Eίσαι πατέρας ή προσπαθείς να γίνεις;

αλκιμήδη είπε...

όπως λέει και ο γιατρός, το νόημα της ζωής, και η μαγεία είναι ότι δε περιγράφεται με λόγια, δε μπορείς να το εξηγήσεις, απλώς το νιώθεις, έχεις επιτέλους κατανοήσεις το νόημα της ζωής κι ας μη μπορείς να πεις πιο είναι.

καλημέρα

Ανώνυμος είπε...

Κατι μου θυμίζει αυτή η ιστορία..μια ακριβώς ίδια έζησα και γω...εμπνευσμένο και αφιερωμένο.