Στην ντουλάπα
Σήμερα το πρωί άνοιξα τη ντουλάπα μου και βρήκα μέσα έναν άγγελο να σαπίζει.
Είχε τετράγωνα δόντια και γένια και μύγες που ζουζούνιζαν ανάμεσα στο ξεθωριασμένο φωτοστέφανο του.
Το μισό του πρόσωπο είχε λιώσει. Το άλλο μισό χαμογελούσε.
Παραδόξως δε βρώμαγε, αλλά το θέαμα μου έφερε ναυτία.
Έκλεισα την ντουλάπα. Ζαλιζόμουν.
Ξάπλωσα στο κρεβάτι μέχρι να συνέλθω.
Να συνέλθω για να πάω δουλειά, να αρχίσω τη μέρα μου.
Και ο άγγελος;
Θα τον αποτελειώσουν τα ποντίκια. Έτσι δε γίνεται συνήθως;
Κοίταξα ξανά την ντουλάπα, κλειστή. Έκλεισα κι εγώ τα μάτια.
Ονειρεύτηκα μια πλατεία γεμάτη κόσμο και μουσικές.
Ξύπνησα. Η ντουλάπα ήταν ανοιχτή και άδεια.
Προσπάθησα να σηκωθώ, ζαλιζόμουν ακόμα. Έκλεισα πάλι τα μάτια.
Ονειρεύτηκα μια πλατεία γεμάτη καμένα αγάλματα και σκοτωμένα παιδιά.
Ανάμεσα τους μια φωνή ψιθύρισε
«Κόλαση είναι ο παράδεισος που καίγεται».
Όταν άνοιξα τα μάτια μου ήταν σκοτεινά.
Σκοτεινά και στενάχωρα.
Όπως μέσα σε μια κλειστή, ασφυκτικά μικρή, ντουλάπα.
10 σχόλια:
υπέροχα περιεκτικό κείμενο, ελπίζω έτσι να μην είναι οι εφιάλτες σου αλλά ναι, θα πιω σ' αυτό: "Κόλαση είναι ο παράδεισος που καίγεται"
Κααιρό είχα να ακούσω καλό γνωμικό.
fovero, polu m arese
filakia
surreal kai sumboliko
apaixto
Πολύ ωραίο. Πάρα πολύ. Δεν έχω άλλα λόγια
d, ο εφιάλτης μου είναι η ντουλάπα. Κάθε είδους
λα λούνα, στο Κάιρο θα ακούσεις ακόμη περισσότερα.
γιατρε, σίγουρα όχι. Γιατί είναι τόσο εύκολο να ορίσουμε την κόλαση και τόσο δύσκολο να το κάνουμε για τον παράδεισο.
μαργαρίτα, τα φιλιά μου.
fieryfairy, numb2006 σας ευχαριστώ :)
Υπέροχο...
Με μουδιάζεις κάθε φορά...
Κάθε φορα που...
Που διαβάζω κάτι δικό σου..
Υπέροχο
Απλά αυτό
Κάντυ σε ευχαριστώ, θα μου φτιάξεις ένα κολάζ να το κάνω ιστορία;
Το κείμενό σου μου άρπαξε την ψυχή. Χαίρομαι που ανακάλυψα το μπλογκ σου.
Γεωργία καλωσόρισες.
Η χαρά της επικοινωνίας είναι πάντοτε αμοιβαία. :)
Δημοσίευση σχολίου