Γενάθλια
Έχει γενέθλια σήμερα.
Δεν είναι λιγότερο τυπικός από ότι συνήθως. Ούτε του ξεφεύγει η παραμικρή λεπτομέρεια.
Κάποτε τα γιόρταζε, τώρα τα αποφεύγει.
Σχεδόν τα είχε ξεχάσει και πραγματικά δεν τον πειράζει καθόλου.
Έχει έγνοιες. Έχει ένα σωρό πράματα να σκεφτεί. Έχει ευθύνες.
Έχει δική του δουλειά. Έχει γυναίκα. Έχει ένα γιο.
Αγαπάει τη δουλειά του. Και τη γυναίκα του. Και σίγουρα το γιο του.
Αλλά τα γενέθλια του τα αποφεύγει.
Δεν τον γνωρίζω πολύ καιρό, μισό χρόνο, δεν το ήξερα καν ότι είχε γενέθλια σήμερα.
Ούτε ξέρω πόσο χρονών γίνεται. Τριαντατέσσερα, τριανταέξι, τριανταοκτώ?
Ένα τηλέφωνο τον πρόδωσε, μια βιαστική ευχή, λίγο τυπική, λίγο αμήχανη.
Του ευχήθηκα κι εγώ και προσπαθώ τώρα να τον φανταστώ φοιτητή, ολομέθυστο, να σέρνεται, να χορεύει. Να τραγουδάει, σχεδόν λιπόθυμος ή να κατεβάζει αγριεμένος την κιλότα της γκόμενας του. Να χοροπηδάει αγκαλιασμένος με τους φίλους του.
Να γιορτάζει.
Αλλά η εικόνα κρατάει για λίγο. Πως θα μπορούσε να κρατήσει για πολύ εξάλλου;
Δεν είναι λιγότερο τυπικός από ότι συνήθως. Ούτε του ξεφεύγει η παραμικρή λεπτομέρεια.
Είναι το αφεντικό μου.
«Και στο τηλέφωνο ποιος ήταν;».
Η νοσταλγία των αληθινών εκείνων χρόνων.
21 σχόλια:
(γράφεις πολύ όμορφα-σε διαβάζω κάθε μέρα, ακόμη και οταν δεν σχολιάζω)
lemon, σε ευχαριστώ.
γιατρέ, ένα έχω να πω μόνο:
"Σας επισυνάπτω αντίγραφα των πωλήσεων. Παρακαλώ όπως τα χώσετε εκεί που ο ήλιος δε λάμπει ποτέ (κοινώς στον κώλο σας, μιας και ποτέ δεν ήσασταν αρκετά έξυπνος για τέτοια προχωρημένα νοήματα)".
Γέλασα με την καρδιά μου.
ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙΣ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ!!!
Τάδε έφη ανώνυμος. ;)
απο την επομενη θα βρω και ονομα!
μαλλον φιλοσοφος bar-tender
είσαι από τους πιο ενδιαφέροντες blogers με δικο σου υφος και μεγαλη ευαισθησια.τα σεβη μου για ολη σου την δουλεια.
εντάξει...υποκλίνομαι. Μα καλά, αστείρευτος έτσι? Φαίνετε ο πύργος σας πηγαίνει...
παντράθο και καουμπόισσα, σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
Τέτοια σχόλια, όπως και αυτό της λέμον με χαροποιούν ιδιαιτέρως. Ιδιαίτερα, όταν έρχονται από ανθρώπους που νιώθω συνοδοιπόρους από τα πρώτα βήματα μου στην εξερεύνηση του ελληνικού ψηφιακού χωριού. Ιδιαίτερα, όταν έρχονται από ανθρώπους που απολαμβάνω τα γραπτά τους και που ανυπομονώ κάθε φορά για το επόμενο.
Να μαστε όλοι καλά, να γράφουμε.
Τλωρα κατεβάζει την κιλότα της γυναίκας του ανόρεχτα;
ΓΕΝΕΘΛΙΑ
"...τον καιρό που γιόρταζαν τα γενέθλιά μου, είχα την υγεία να μην καταλαβαίνω τίποτε απολύτως, να ΄μαι ευφυής για την οικογένειά μου, και να μην έχω τις ελπίδες που οι άλλοι είχαν για μένα. Όταν ήρθε η ώρα να'χω ελπίδες, πια δεν ήξερα να'χω ελπίδες. Όταν ήρθε η ώρα να κοιτάξω τη ζωή, εχασα την αίσθηση της ζωής.
΄............
Τον καιρό που γιόρταζαν τα γενέθλιά μου...
Πόσο αγάπησα, σα να 'ταν άνθρωπος αυτόν τον καιρό! πόθος σωματικός της ψυχής να ξαναβρεθεί εκεί πάλι, όσο διαρκεί ένα ταξίδι μεταφυσικό και σαρκικό, διχασμένος ανάμεσα σ'εμένα και σ'εμένα... Να φάω το παρελθόν σαν ψωμί της πείνας δίχως να νιώσω το βούτυρο στα δόντια μου.
.........
Σταμάτα καρδιά μου, μή σκεφετσαι, σκέψου μονάχα στο κεφάλι σου..
Θεε μου, Θεε μου, Θεε μου,
Τωρα δεν εχω πια γενέθλια.
Διαρκώ.
Προστίθενται οι μέρες.
Θα γεράσω όταν θα γεράσω.
Τίποτ' άλλο.
Λυσσάω απ' το κακό μου που δεν έκλεψα το παρελθόν να το βάλω στην τσέπη μου...
Ο καιρός που γιόρταζαν τα γενέθλιά μου.....
Υ.Γ...Το ποίημα είναι μεγαλύτερο, μα καθότι μικροσκοπική και γραφοντας πηδόντας πάνω στα πλήκτρα, κουράστηκα...Έγραψα όμως τα υπογραμμισμένα απο το μυαλό μου.
Φερνάντο Πεσσόα, ο λατρεμένος μου..τι άλλο
Η μετοχή που τονίζεται Αντουανέτα γράφεται με -ω...
Ντάξει μωρεε ουφφφφ, είχαν πονέσει τα πόδια μου και το -ο ήταν πιό κοντά. Άσε που ε'ιναι και το αγαπημένο μου.
Χρόνια του πολλά!Ελπίζω τα Γεν-άθλια να γίνουν του χρόνου Γενέθλια...
μις αντουανέτα, καλοσωρίσατε στον πύργο μας (φαντάζομαι τρυπώσατε κάτω από τη χαραμάδα της πύλης).
Αν κρίνω από το ύφος της γυνάικας του, μάλλον δεν την κατεβάζει καθόλου.
Πολύς κόσμος ασχολείται με τον Πεσσόα τώρα τελευταία. Δεν έχω διαβάσει, αλλά έχω ακούσει καλά λόγια. Σας ευχαριστώ για το απόσπασπα.
Α και μια ερώτηση: στο πηδόντας κουραστήκατε να πηδάτε?
σταυρούλα, από αυτόν εξαρτάται.
Έγραψα πριν ψηφιακό χωριό.
Γράψε λάθος.
Ψηφιακή ντενεκεδούπολη.
Εεε πάντα στις τελευταίες λέξεις κουράζομαι...
Αληθινή ζωή!
Παραμυθένια!
Μόνο όταν δεν έχεις το χρόνο απέναντι να σε απειλεί…..μάλλον.
Ελπίζω να μη γίνει μόδα κι ο Πεσσόα...ασε τον κόσμο που δεν έχει διαβάσει ποτέ ένα βιβλίο να διαβάσει και νανεναν Νταβιντσι...όλοι Νταβιντσι καλοι μου ανθρωποι..δεν υπαρχουν άλλα βιβλία..Ααα ούτε ταινιες..τι Φελίνι και μαλακίες.. Ντα Βιντσι (μπλιαχ)
Έχει γίνε λίγο μόδα, μετά την Αγρύπνια.
Εναλλάκτική μόδα.
Ουφφφ βαρετός τεράστιος γιγάντιος ψεύτικος κόσμος...Κλείστε με σε μια παλάμη και μου φτάνει.Κι η Αγρύπνια μόδα...φουυ
Και τούτη η μερα ας μας βρει μ'αυτούς που αγαπούμε...
Αν κρίνω από το ύφος της γυνάικας του, μάλλον δεν την κατεβάζει καθόλου
axaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaxaxaxaxaxa λες και τη βλέπω... χαχαχαιχιχιχιχιιιχιχιχιχιιχιχιιχχι
Δημοσίευση σχολίου