αντί καπνιστής

Ο Τέντερ Λου ήταν ο πιο γνωστός τενόρος του νοτιοανατολικού μιλγούοκι.

Όχι, ότι είχε και πολλους δηλαδή, αλλά παρόλαυτά το επίπεδο ήταν πολύ υψηλό.

Ο ανταγωνισμός σκληρός.

Και συχνά αναγκαζόταν να πραγματοποιεί εξουθενωτικές πρόβες.

Η ζωή του όλη ήταν το τραγούδι.

Είχε στερηθεί πολλά για αυτό, αλλά δεν το μετάνιωνε.

Ή ετσι τουλάχιστον νόμιζε.

Τότε ήρθαν τα όνειρα. Συνεχόμενα όνειρα επαναλαμβανόμενα, όλο και πιο έντονα, όλο και πιο διαυγή.

Δε θα τα έλεγες ακριβώς εφιάλτες.

Έβλεπε ότι κάπνιζε μανιωδώς, ότι κάπνιζε πακέτα ολόκληρα το ένα μετά το άλλο.

Όχι, δε θα τα έλεγες ακριβώς εφιάλτες.

Στην αρχή δεν έδωσε σημασία.

Ούτε στη συνέχεια.

Όμως ένα βράδυ, ένα χειμωνιάτικο βράδυ που το χιόνι είχε πνίξει το νοτιοανατολικό μιλγουόκι, είδε πως κάπνισε τόσο που δεν μπορούσε πια να αναπνεύσει.

Το επόμενο πρωί ξύπνησε με πονόλεμο.

Ίσως φταίει το χιόνι. Συλλογίστηκε.

Όμως και το επόμενο βράδυ έγιναν τα ίδια.

Και το επόμενο πρωί ο πονόλεμος είχε χειροτερέψει.

Και το επόμενο και το επόμενο, μέχρι που τα χιόνια έλιωσαν.

Ο Τέντερ Λου πανικοβλήθηκε.

Τα φάρμακα που του έδωσε ο γιατρός του δεν έκαναν τίποτα.

Πήγε στους καλύτερους ειδικούς, αλλά τα αποτελέσματα ήταν τα ίδια.

Πήγε σε λαιμολόγους, τίποτα.

Αποφάσισε να κόψει το κάπνισμα στον ύπνο του.

Όμως η ψυχανάλυση δεν τον βοήθησε.

Ούτε ο διαλογισμός.

Ή τα υπνωτικά χάπια.

Ένιωσε πως η καταστροφή ήταν κοντά.

Ήταν ανήμπορος να σώσει τη φωνή του.

Ήταν απελπισμένος.

Και μέσα στην απελπισία του είδε ξεκάθαρα την τελευταία πράξη του δράματος του.

Λίγο πριν κοιμηθεί κάπνισε ένα ολόκληρο πάκετο τσιγάρα.

Για πρώτη φορά στη ζωή του, ήταν πραγματικός ο καπνός που έγδερνε τον πρησμένο του λαιμό, και έπνιγε τα κουρασμένα του πνευμόνια.

Έβηχε και έφτυνε αίμα.

Όμως δε σταμάτησε. Κάπνισε και δεύτερο.

Δυσκολευόταν να αναπνεύσει.

Κάπνισε και τρίτο.

Τότε νόμισε ότι θα πεθάνει. Ότι ήρθε η ώρα να πραγματοποιηθεί το όνειρο του.

Τελικά, απλά αποκοιμήθηκε.

Εκείνο το βράδυ, είδε ένα τελείως διαφορετικό όνειρο.

Είδε πως τραγουδούσε ξανά στη σκάλα του μιλάνου.

Ξύπνησε ενθουσιασμένος και άνοιξε το στόμα του για να τραγουδήσει το τραγούδι που έλεγε στον ύπνο του.

Όμως ο λαιμός του είχε κλείσει εντελώς.

Τότε κατάλαβε.

Ο Τέντερ Λου, δεν ξανατραγούδησε ποτέ στη σκάλα του μιλάνου.

Για την ακρίβεια δεν ξανατραγούδησε ποτέ δημόσια.

Έγινε μανιακός καπνιστής.

Και τραγουδούσε κάθε βράδυ στα όνειρα του.