Μια ζωή μόνο μάχη

Αντίθετα με αυτό που πίστευαν οι περισσότεροι, ο Φωκ ήταν ένας επιτυχημένος πιστολάς. Είχε επικρατήσει σε 42 μονομαχίες μέχρι σήμερα, πράγμα που το κράταγε κρυφό, αν και δεν τον βοηθούσε ιδιαίτερα σε αυτό το χαμένο αριστερό του μάτι, το διαλυμένο του γόνατο και τα δύο του ακρωτηριασμένα δάχτυλα. Όλα πάνω του έδειχναν ξεκάθαρα πως θα έπρεπε να είχε σκοτωθεί τουλάχιστον στις μισές μονομαχίες που είχε συμμετάσχει, κάτι το οποίο και ο ίδιος το γνώριζε πολύ καλά. Όμως ζούσε. Ζούσε και για αυτό κοιτούσε κι απόψε νυσταγμένος το ταβάνι του δωματίου που είχε νοικιάσει.

Καμιά εικοσαριά μίλια μακριά από τον νυσταγμένο πιστολά Φωκ, ο Ρ.Π. Χάστινγκς σκοτωνόταν για έκτη φορά τον τελευταίο μήνα. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο ο πιο αποτυχημένος πιστολάς της δυτικής ακτής, την επόμενη μέρα του θανάτου του, ξυπνούσε ολοζώντανος και αρτιμελής, γεγονός που τον ανάγκαζε να περιφέρεται μεταμφιεσμένος από πόλη σε πόλη κι από χωριό σε χωριό, προσπαθώντας να διαφυλάξει τα τελευταία απομεινάρια της αξιοπρέπειας του. Η αλήθεια είναι πως στα μισά μέρη που επισκεπτόταν, όλο και κάποιος βρισκόταν που τον είχε σκοτώσει.

Η συνάντηση των δύο αντρών ήταν αναπόφευκτη. Μόλις κοιτάχτηκαν στα μάτια, τα κατάλαβαν αμέσως όλα.

«Το πεπρωμένο μου είναι απόψε να σε σκοτώσω για να μπορέσω επιτέλους να ζήσω», του είπε ο Ρ.Π. Χάστινγκς με τη στεντόρια φωνή του.

«Το πεπρωμένο μου είναι απόψε να πεθάνω για να μπορέσω επιτέλους να ξεκουραστώ», απάντησε ο Φωκ κουρασμένα.

Τραβήξαν και οι δύο τη σκανδάλη, όμως ακούστηκε ένας πυροβολισμός. Ο Ρ.Π. Χάστινγκς είχε ξεχάσει για άλλη μια φορά να γεμίσει το όπλο του. Ο Φωκ έφτυσε απογοητευμένος.

Έτσι, πολλά πολλά χρονια αργότερα, πέθαναν κι οι δύο από βαθιά γεράματα.

Ο ένας προσπαθώντας να ζήσει και ο άλλος προσπαθώντας να πεθάνει.

3 σχόλια:

Σικελια είπε...

Το πιο δύσκολο είναι να μην ξεχνάς να αγωνίζεσαι για όσα ονειρεύτηκες.

I.P.Potis είπε...

Και να ονειρεύεσαι για όσα αγωνίζεσαι.

Ανώνυμος είπε...

''Ο ένας προσπαθώντας να ζήσει και ο άλλος προσπαθώντας να πεθάνει.''

αν δεν τα εχεις ηδη αυτα....τι σου απεμεινε...νομιζω τιποτα...και ειναι φρικτο...