Σαν παράσταση

Η Εστρέλλα Αμαντόρα είχε καταφέρει μέχρι τα είκοσι της να μην κάνει πολλά λάθη.

Ήταν περήφανη για αυτό.

Τότε αποφάσισε να γίνει ηθοποιός και αυτό τα άλλαξε όλα.

Μετά την πρώτη της παράσταση, το ένα λάθος συναγωνιζόταν το άλλο.

Ήταν περήφανη και για αυτό.

Ίσως επειδή σκέφτηκε πως τα λάθη είναι που μας κάνουν σοφότερους.

Ή ίσως επειδή η ζωή για εκείνη είχε γίνει πια μια μεγάλη πρόβα.

Μέρα με τη μέρα διορθωνόταν όλο και πιο πολύ στο ρόλο που είχε πλάσει για τον εαυτό της.

Και τα λάθη τη βοηθούσαν σε αυτό

Όταν πια έφτασε στην ύστερη ώριμη ηλικία είχε κάνει περισσότερα λάθη από όλους όσους ήξερε.

Και μάλιστα καταφέρνοντας να μην επαναλάβει το ίδιο λάθος δυο φορές.

Είχε κατακτήσει την ωριμότητα.

Είχε βέβαια και μια ζωή καταστραμένη, αλλά μικρό το τίμημα.

Κι έτσι μπαίνοντας στα γηρατειά και ξεχειλίζοντας από σοφία, γαλήνη και ηρεμία, ένιωσε έτοιμη πια να ανέβει στο μεγάλο σανίδι της ζωής.

Πλησίαζε η ώρα για τη μεγάλη πρεμιέρα.

Όμως αντί να σηκώθει, η αυλαία έπεσε.

Και λίγο πριν πεθάνει, η Εστρέλλα Αμαντόρα βλαστήμησε τη σοφία και κάθε λάθος που έκανε.

Ίσως επειδή η σοφία είναι τελικά άχρηστη, γιατί έρχεται όταν πια δεν μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις.

Ή ίσως επειδή είδε ξεκάθαρα πως δεν άφηνε πίσω της μια μεγάλη πρόβα, αλλά μια ολότελα χαμένη παράσταση.


13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΤΕΝΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΑΣ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΧΑΣΕΙ ΟΛΑ ΣΟΥ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ! ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ;

Ανώνυμος είπε...

μην θελοντας να λερωσει το "μητρωο" της μπηκε στο θεατρο; Iσως γιατι η τεχνη απελευθερωνει. Αν εζησε μεσα απο τους ρολους τουλαχιστον δεν ειχε τον αντικτυπο που θα 'χε στο σανιδι της ζωης .Αν τελικα πιστεψε οτι εχασε την ευκαιρια να ζησει "αληθινα" μπορει και να εκτιμησε λαθος γιατι το θεατρο μπλεκεται συχνα με τη ζωη

I.P.Potis είπε...

ανώνυμε νο1, το είπες λίγοτερο φλύαρα από ότι εγώ.

ανώνυμε νο2, πιστεύω πως οι περισσότεροι ζούμε τη ζωή σαν να είναι πρόβα.

Σαν να προετοιμαζόμαστε για μια παράσταση που τελικά ποτέ δεν έρχεται.

Όμως η ζωή δεν είναι πρόβα.

Και τελικά καταλήγουμε πρόβατα.

Ανώνυμος είπε...

προβατα ..χι ,χι
παντως τα λαθη ειναι χρησιμα οσα και να ναι, γιατι να μην συμφιλιωνομαστε απλα ;

Stardustia είπε...

έβαλες με τον ουροβόρο όφη μόνος σου το πιο καλο σχόλιο.

απλώς, προσυπογράφω...

I.P.Potis είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
I.P.Potis είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
I.P.Potis είπε...

ανώνυμε/η, εμείς συμφιλιωνόμαστε.
Εκείνα είναι που δεν συμφιλιώνονται μαζί μας.

σταρντάστια, ναι, δεν έβρισκα τρόπο να το χωρέσω με λέξεις στο κείμενο.

Ανώνυμος είπε...

θελει γεναιοτητα κι ειναι μονο λαθη.
Αραγε τι ειναι λαθος οταν παιρνεις ''κακο βαθμο'';

I.P.Potis είπε...

Πολύ όμορφο αυτό που έγραψες.

Ποτέ δε μαθαίνεις τι είναι λάθος. Γιατί ποτέ δεν μπορείς να δεις το "γραπτό" σου.

Ανώνυμος είπε...

Σ΄ευχαριστω , κυριως γιατι με προβληματιζεις και χαιρομαι οταν εμφανιζεις αλλη διασταση στη σκεψη μου

Ανώνυμος είπε...

Ας το θεωρησουμε τοτε σαν αποτελεσμα τριβων στη χυτρα της ζωης

ισως ετσι παψει να ¨φοβαται¨ και πλησιασει

Ανώνυμος είπε...

μελανχολησα.
νομιζα πως καθε εμπειρια , καθε λαθος , καθε σωστο , καθε τμημα τις ζωης ειναι κομματια απο παζολ που εννονονται και φτιαχνουν τ ζωη σου.και στο τελος υπαρχει ενα μηνυμα.αλλα δε θελω το μηνυμα να ειναι αυτο!!