Μα η βροχή
Ανάλαφρα.
Περπατάς ανάλαφρα στην άκρη του πεζοδρομίου και κρατάς μια ομπρέλα.
Για ισορροπία.
Μια μικρή πορτοκαλί ομπρέλα, παιδική.
Και ύστερα βρέχει.
Κι εγώ περιμένω να δω.
Θα προτιμήσεις να βραχείς
ή να μην ισορροπήσεις.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
11 σχόλια:
xm na vraxeis, afto 8a ginei. Ton allo mina 8a r8w na perpatisoume tis kakes skepseis makrua gi afto ksekina proponisi 8a nai skliri i maxh ;o)
filakia polla
τολμας η ...δεν τολμας ;
Kαι το κουτι κυλαει προς την αλλη μερια..
Κότσο αυτά που ήξερες να τα ξεχάσεις. Στην Αθήνα κουμάντω κάνω εγώ. ;)
Ανώνυμε, κάπως έτσι καταλήγεις αγκαλιά κάτω από μερικούς τόνους τσιμέντο.
α,το εχεις δει ε ; ok τοτε καπως αλλιως .
Γελαει.. καθως σταγονες ερχονται στο προσωπο φερνει αντανακλαστηκα την παιδικη ομπρελα πιο κοντα ..
ψευτοδίλημμα
να βραχώ αλλά και να μην ισορροπώ
Δηλαδή ρε μάρκο ποιο δίλημμα είναι πραγματικό;
Ανώνυμε, αντανακλαστική πτώση και αναγκαστική προσγείωση.
οχι οτι η πτωση με φοβιζει αλλα δεν ειναι παντα απαραιτητη μετα απο καθε απωλεια ισορροπιας
Ο ήλοιος μετά την βροχή θα στεγνώσει τα βρεγμέμα ρούχα. Η ισορροπία όμως δεν ξανακερδίζεται...
εγώ δε βλέπω καν δίλημμα:
γιατί να πρέπει γενικώς "να ισορροπώ";
γιατί το να βραχώ να είναι απευκτέο;
Κάθε απόφαση που περιλαμβάνει δυο διαφορετικές δυνατότητες δράσης μππορείς να πεις πως ενέχει κάποιο δίλημμα.
Ασχέτως τι θεωρεί ο καθένας φυσιολογικό και τι απευκτέο.
να βραχω!
Δημοσίευση σχολίου