Εισβολή Μέρος 2ο - Καταφύγιο

Αν ήταν εποχή, θα ήταν φθινόπωρο
Αν ήταν δέντρο, θα ήταν ιτιά
Αν ήταν άνθρωπος, θα ήταν ακροβάτης
Αν ήταν πρόταση, θα ήταν ερώτηση
Aν ήταν βλέμμα, θα κοιτούσε ψηλά.

Αν ήταν κάποιος μέσα θα βρίσκατε κάποια αντίσταση

Ο πύργος έμοιαζε με θεόσταλτο καταφύγιο. (Από κάποιο θεό βέβαια που θα έπρεπε να συγχωρεί τις βρισιές στο όνομα του, στο σόι του και γενικότερα σε κάθε του έκφανση και υπόσταση. Επίσης έπρεπε να δίνει πλήρη αφεση αμαρτιών σε: κλέφτες, ψεύτες, δολοφόνους, βασανιστές, βιαστές και ότι κακοποιό στοιχείο έχει την τιμή να γνωρίζει. Αν το καλοσκεφτείς δε θα ταν καλή ιδέα να μπεις σε ένα καταφύγιο αυτού του θεού...)

Ο πύργος δεν έμοιαζε με θεόσταλτο καταφύγιο. Η καλή σας τύχη σας έφερε εκεί προσπαθώντας να ξεφύγετε από τη θαλασσοταραχή (φουρτούνα) και την εμμονή της θάλασσας να σας βάλει όλους βαθιά στην αγκαλιά της. Προφανώς είχε πάρει χαμπάρι τις δραστηριότητες σας στην πλάτη της και είχε πάρει τις αποφάσεις της. Τόσα κουφάρια ανθρώπων βρέθηκαν στο πάτο της με το σημάδι σας στο λαιμό τους. Όπως εκείνο το παλιό πειρατικο τραγούδι:
Μα το σημάδι στο λαιμό σας απ τη σπαθιά μου
Θα μαρτυράει πως δεν είστε πια κοντά μου
Μα το σημάδι στο λαιμό σας που θα μένει
Θα μαρτυράει ότι είστε πεθαμένοι
Γιο χο χο!

Καταζητούμενος από όλους τους στόλους της Μεσογείου δεν υπήρχε λιμάνι αρκετά κακόφημο και βρώμικο για να κρύψει την αμοιβή που βρισκόταν κάτω από την προσωπογραφία σου. Εκεί όμως θα έκρυβες το βρωμερό παρελθόν σου, εκεί θα ζούσες με τις τύψεις σου παρέα. Διάολε, χρειαζόσουν ένα ποτό...

Το γλέντι στο πύργο ήταν μνημειώδες. Οπώς είχατε ανακαλύψει νωρίτερα τα κελάρια του ήταν γεμάτα βαρέλια με αλκοόλ! Ω θεά Fortuna! Αργά το βράδυ πια οι τρομεροί πειρατές σου γέλαγαν και έπαιζαν σαν μικρά παιδιά και οι σκλάβες σας διαλέγαν τον λιγότερο άσχημο για συντροφιά τους και εξαφανίζονταν πίσω από τις κολώνες.

Είναι ευκαιρία να σταματήσεις. Τα πράγματα δεν έγιναν όπως τα είχες ονειρευτεί όταν ξεκινούσες προς την ελευθερία σου, πιεσμένος από τους άδικους φόρους και τις τυραννικές κυβερνήσεις, απογοητευμένος από την δουλοπρέπεια των ανθρώπων. Αυτό ήταν το τίμημα για την ελευθερία λοιπόν; Τόσοι θάνατοι, τόσες σκλαβωμένες ψυχές – μαζί κι η δικιά σου;

Ναι, μη περνιέσαι για ελεύθερος καπετάνιε, η απόσταση ως το θάνατο ήταν μια σανίδα δρόμος αν οι ανάγκες των αντρών σου δεν ικανοποιούνταν και το ήξερες. Είσαι σκλάβος των αναγκών των γύρω σου, όπως όλοι μας άλλωστε...

Εισβολή Μέρος 1ο - Fortuna

Ο πύργος φάνηκε με το που είδατε στεριά, λες και περίμενε στο λιμάνι σαν ατημέλητη χήρα τον άντρα της και το καράβι του είχε αργήσει λόγω φουρτούνας. Μπα, οι φουρτούνες πάντα έκαναν τους αντρες σου να δουλεύουν με μεγαλύτερο ζήλο.

Είναι εύκολο να δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό οταν δεν εχεις να χάσεις τίποτα αλλά είναι πιο εύκολο αν κινδυνεύεις να χάσεις τα πάντα, λένε οι ντόπιοι στα στενά των Διαμαντιών και οι συγκεκριμένοι τα έδωσαν όλα την τελευταία φορά που τους επισκεφτήκατε. Εσείς για να μη τους προσβάλλετε τα πήρατε. Και τον καλύτερο εαυτό τους και τα διαμάντια και τις γυναικες τους.

Η φουρτούνα γίνεται σανίδα σωτηρίας τα βράδυα που μένεις ξάγρυπνος στη κουκέτα σου, εκει που μένεις πραγματικά μόνος και αναλογίζεσαι ασήμαντα πράγματα, όπως η ζωή κι ο θάνατος (όταν φεύγουν από το δρόμο σου και γίνονται ιδέες χάνουν την υπόστασή τους και σε βασανίζουν σαν στοιχειά σε εφιάλτη). Οι φωνές του τσούρμου «Όλοι στο κατάαααστρωμα, σκυλιάαα!», το κρααακ του σαπισμένου άλμπουρου και τα νερά που μπαίνουν απο τις τρύπες δίνουν στα φαντάσματα όψη,ήχο,μυρωδιά.

Ανεβαίνεις πάνω, η βροχή σου ξεπλένει το πρόσωπο, ο αέρας σου γεμίζει τα πνευμόνια. Δεν το σκέφτεσαι πλέον. Τη ζωή την κυνηγάς και ο θάνατος εσένα.Ή μήπως ανάποδα; Σπάνια ομως εχεις την τύχη να φτάσεις τόσο κοντά και στα δύο.

Γελάς και βρίζοντας την τύχη σου πιάνεις το σχοινί μαζί με τους άλλους τυχερούς και κατεβάζετε το φλόκο.Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται. Δεν είναι τυχαίο που η γαλέρα σου έχει σκαλισμένο «Fortuna» στην πλώρη της.

στον πύργο και στον πόλεμο














Όσο κι αν ψάχνω για κάποια ιστορία, απόψε όλες δείχνουν να με αποφεύγουν.

Οπότε λέω να το γράψω, έτσι ακριβώς όπως το νιώθω.

Στεγνό.

Είμαστε αυτό που κουβαλάμε μέσα μας και κανείς δεν μπορεί να μας το κλέψει αυτό.

Καλή αντάμωση.

Υγ. Περαστικέ σε ευχαριστώ πολύ για το σκίτσο. Εύστοχος όπως πάντα.

Υγ.2 Αν δείτε κανένα πειρατή να τριγυρνάει στον πύργο δεν είναι για κακό.

ταξιδεύοντας στο δάσος του blogspot















συνάντησα τη γαλάζια νεράιδα του δάσους, candy blue.