Γράμματα από τον πόλεμο - Λαβύρινθος

Ο Χ.Λ. Ρέγες, ήταν ο πιο διάσημος εξερευνητής λαβυρίνθων της εποχής του.

Πραγματικά, είχε ταξιδέψει από τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη και δεν υπήρχε λαβύρινθος που να του έχει αντισταθεί.

Κάποια μέρα και ενώ είχε πια φτάσει στο απόγειο της καριέρας του, άκουσε για το μυστικό λαβύρινθο της Αμπενχακάν.

Ήταν λέει, ο πιο μεγάλος και περίπλοκος λαβύρινθος της γης, σχεδόν θαμμένος στη μέση της ερήμου Αμπενχακάν, θνητός δεν υπήρχε που να μπορέσει να τον λύσει.

Άλλοι του είπαν πως ήταν αόρατος στα μάτια των ανθρώπων και άλλοι πως ήταν καλά κρυμμένος πίσω από οφθαλμαπάτες.

Χαμογέλασε.

Κι έτσι μισό χρόνο αργότερα βρέθηκε να περιπλανιέται χαμένος, με λιγοστές προμήθειες, με τους οδηγούς του να τον έχουν από μέρες εγκαταλείψει και τις καμήλες του νεκρές, μόνος, ανάμεσα σε γη και ουρανό, στη μέση της ερήμου.

Το καραβάνι που τον βρήκε, δεν τα κατάφερε να τον μεταπείσει να σταματήσει αυτή τη μάταια αναζήτηση του.

Δε ζήτησε τίποτα.

Συνέχισε μόνος.

Για δυο ώρες ακόμη και ύστερα γονάτισε.

Έσκυψε το κεφάλι, γέμισε τη φούχτα του με άμμο και την άφησε να χύνεται στο ηλιοβασίλεμα.

Και τότε λίγο πριν πεθάνει αναρωτήθηκε αν τελικά ο λαβύρινθος της Αμπεχανκάν ήταν στα αλήθεια αόρατος,

αν ήταν στην πραγματικότητα η ίδια έρημος – αυτή, ο πιο μεγάλος λαβύρινθος από όλους, δίχως καν έναν τοίχο,

ή μήπως τίποτα περισσότερο από το ίδιο το μυαλό του, που χρόνο με το χρόνο, λεπτό με το λεπτό και δίχως να το καταλάβει, εκείνο μέσα του τον έχτισε.