Απέναντι

Τα καλύτερα ταξίδια είναι αυτά που δε θέλεις να κάνεις. Τα χειρότερα, αυτά που ονειρευόσουν μια ζωή. Και ξαφνικά αφήνεις τον πύργο και περπατάς. Τα πόδια σου αντιδρούν σαν φοιτητές που η κοινωνία τους έβαλε να ξεπλύνουν τα άπλυτα της γκαρνταρόμπας της συνείδησής της. Για να τα ξαναλερώσει.

Το μυαλό σου όμως σαν σωστή κυβέρνηση στέλνει τα νευρικά σήΜΑΤα για να φέρουν την τάξη. Μόνο που δεν έφεραν τίποτα. Ηρθαν με άδεια χέρια. Και έφυγαν με γεμάτα. Με αίματα.

Τα γόνατα σου λύνονται σ αυτήν την ανατομική διαδήλωση. Μα ποιος έδεσε τους κόμπους των οστών σου; Ναυτικοί και πρόσκοποι μαζεύονται και γελάνε σε κάθε βήμα σου. Ο γόρδιος δεσμός αποκληρώνει απογοητευμένος το κνημιαίο σου οστό.

Δε φεύγεις για να δεις τον κόσμο. Τον κόσμο νομίζεις ότι τον είδες (λάθος, αλλά εσύ αυτό νομίζεις). Προχωράς για να δεις από μακρυά τον πύργο. Για να τον δεις όπως την πρώτη φορά που τον είδες από τη γαλέρα σου. Τις ελπίδες που σου γέννησε (αλλά και τους πόνους της γέννας αυτής), τα όνειρα (άλλα και τα απότομα ξυπνήματα).

Πρώτος και υπέρστεγνος φτάνεις στον απέναντι λόφο (Δε μπορεί όλοι να φτάνουν τελευταίοι και καταϊδρωμένοι) Τον κοιτάς. Ο πύργος είναι εκεί ίδιος όπως την πρώτη φορά. Εσύ όμως άλλαξες.

Αν και ξεπέρασε κάθε προσδοκία σου και έκοψε πρώτος το νήμα στους πανπυργιακούς αγώνες φοβάσαι την επιστροφή σου εκεί. Γιατί τα γόνατά σου λύγισαν όταν έπρεπε να σταθούν. Γιατί οι τοίχοι του δεν μπορούν να σου προσφέρουν την σκιά που λείπει από το μέτωπό σου.

Πιάνεις το τσεκούρι και αρχίζεις να κόβεις ξύλα. Μια καλύβα με θέα τον πύργο! Θα τον κοιτάς και θα θυμάσαι τις νύχτες που ξάπλωσες στα μεταξωτά σεντόνια του και ίσως κάποτε ξεχάσεις για πάντα τα άδεια δωμάτια που σε τρόμαζαν. Και σου μείνει μόνο η ανάμνηση που θέλεις.

Τα καλύτερα ταξίδια είναι αυτά που δε θέλεις να κάνεις. Τα χειρότερα, αυτά που ονειρευόσουν μια ζωή.

Για σένα.

18 σχόλια:

Stardustia είπε...

"τα καλύτερα ταξίδια είναι αυτά που δεν θες να κάνεις", αχ, πειρατή, αν ήξερες τι χορδές έκανες τώρα να αντηχήσουν...

από τα πιο δυνατά σου κείμενα

Μόνο μέσα από κάτι τέτοιες τσεκουριές και αλλαγές προοπτικής έχουμε τελικά ελπίδα να βρούμε τον εαυτό μας...

Την καλησπέρα μου

Stardustia είπε...

και καλώς ήρθες, μας είχες λείψει!

Πειρατής χωρις παντιέρα είπε...

Καλησπέρα zoe. Είχε επιστρέψει ο νοικοκύρης και έπρεπε να εξαφανιστώ για λίγο...

Ήταν νωρις ακόμα να αναρωτηθούμε αν αυτος ο πύργος χωράει και τους δυο.

Η αλλαγή προοπτικής δε φτανει, πρεπει να χτίσεις και την καλύβα

lust-time είπε...

Kαι ξαφνικά όταν απομακρυνθείς από τον πύργο , βλέπεις το είδωλό σου που σέ χει ξεπεράσει

Stardustia είπε...

δίκιο, αλλά νόμιζα ότι εννοείται -το χτίσιμο της καλύβας-...
χμ και εγώ που νόμιζα ότι όλοι οι καλοί χωράνε, άσε δε στο λέω, δεν ξέρω αν θα σου αρέσει ο χαρακτηρισμός αυτός...

charlie alexandra είπε...

timi sou pou aksiothikes enan tetoio pirgo

Πειρατής χωρις παντιέρα είπε...

lust time βλεπεις το ειδωλο σου και δε το αναγνωρίζεις

zoe οι χαρακτηρισμοί μ αρεσουν, ντύνουν τη γυμνη αλήθεια με πρόχειρα ρούχα και γίνεται μια απο μας

charlie alexandra Τιμη μου που με επισκέπτεστε

markos-the-gnostic είπε...

εγώ πάλι προτιμώ τον ιππότη [τι μανία κι αυτή με τους ιππότες] ίσως γιατί πάει σε μέρη μακρινά, σε πύργος αλλόκοτους και ενίοτε ανύπαρκτους και αυναντά την κοκκινομάλικη φαντασίωση του, πανέμορφη πάντα και ενίοτε υπαρκτή

Πειρατής χωρις παντιέρα είπε...

markos φαντάζομαι οτι θα χαρεί οταν το δει. Όσο για μένα, φιλοξενούμενος είμαι, καντε υπομονή κι ο πόλεμος του τελειώνει.
Καλη σας μερα.

TTRabler είπε...

Αδυνατώ πια να πιστέψω πως μόνο η θέση του παρατηρητή παίζει σημαντικό ρόλο στη θέαση των πραγμάτων.

Δυσκολεύομαι πολύ να καταλάβω την οπτική τού να κοιτάς τον πύργο από την καλύβα σου, τη στιγμή που χαζεύοντας τον αναπολείς όλες τις στιγμές που έζησες εκεί μέσα.

Τελικά μικρή -λέω- σημασία έχει η θέση από την οποία βλέπεις τον πύργο σου. Το είδωλό του θα το κουβαλάς για πολύ ακόμα...

Πειρατής χωρις παντιέρα είπε...

deuced αμα δε δεις τους πύργους σου από ολες τις γωνιες που μπορεις πως θα ξέρεις αν σου ταιριάζουν;

kalamari είπε...

Τα καλυτερα ταξιδια ειναι αυτα που δεν καναμε ακομα...

Ανώνυμος είπε...

o pirgos einai mono8esios?

Πειρατής χωρις παντιέρα είπε...

asfyxia δυστυχως δε μπορω να το ξέρω αυτο. Παρολα αυτα μ αρεσει η αισιοδοξία σου

ανωνυμε ο πύργος για τον οποίο το έγραψα αυτό ήταν πονοθέσιος

Ανώνυμος είπε...

Ένας πύργος ερειπώνεται μη μπορώντας να κάνει τίποτα παρά να αναπολεί τις ωραίες μέρες που τον γέμιζε με ζωή ο πειρατής του...
Ο χρόνος επιφέρει αλλαγές και στον πύργο πειρατή.

Jemand είπε...

Τα θαύματα συμβαίνουν και πέρα και πάνω από τον μέγα πύργο.
Καλό ταξίδι καπετάνιο. Κι αν συναντήσεις παγωνιά κι αναπολείς τον πύργο, θυμήσου το νοσταλγικό του κύκνου το τραγούδι.

Ανώνυμος είπε...

Ο πυργος εχει ανεξιχνιαστα μυστικα περασματα απο οπου ισως κανενας μεχρι τωρα δεν περασε ,οψεις που ισως κανενας δεν ειδε ,σκαλοπατια που κανενας δεν ανεβηκε .Για να τον εξερευνησεις και να σου αποκαλυψει τα αδυτα του ,να γινει σκιερο καταφυγειο μαλλον μεσα ,διπλα η τουλαχιστον κοντα πρεπει να εισαι εκτος αν θες μονο απεναντι να χτιζεις τη δικη σου καλυβα να τον θωρεις και να σκεφτεσαι πως θα ηταν αν..

Syderia είπε...

Εφυγε απο τον πυργο με τα 365 δωματια, καπου μετα τα θεμελια.
Δεν εστρεψε στιγμη, απο φοβο και βεβαιοτητα.
Εχτιζε καλυβια ξυλινα, τους εβαζε φωτια ή τα φηνε στην τυχη τους για να μη γινουν πυργοι.
Οταν επεστρεψε, ο πυργος ειχε γινει παρκιν, κι αυτος ηταν ακομα πεζος.
Και κατα τον Καζαντζακη, λευτερος.

Ενα πιονι λιγοτερο.