o έρως στη σχολή ικάρων
Όπως ο Ίκαρος έτσι και ο έρωτας, θα σε οδηγήσει στον ουρανό.
Ψηλά, πολύ ψηλά. Θα σου χαρίσει τη ζεστασιά του ήλιου.
Για λίγο όμως. Ύστερα δεν μπορεί παρά να συμβεί το μοιραίο.
Έτσι ορίζει η φύση. Έτσι είναι τα πράγματα.
Ύστερα έρχεται η πτώση. Και η συντριβή.
Θα περάσει καιρός, θα ξανασηκωθείς.
Με σπασμένα φτερά και παΐδια θα ξαναπετάξεις.
Και θα ξαναγγίξεις τον ήλιο και θα ξανασυντριβείς.
Και αυτό θα γίνεται όσο αντέχει η ψυχή σου.
Μόνο που ο έρωτας πια θα μοιάζει περισσότερο σε νεκραναστημένο ζόμπι.
Ή στο ρόμποκοπ.
17 σχόλια:
Μετά την δεύτερη πτώση, νομίζω οτι όλες οι απογειώσεις γίνονται με το αλεξίπτωτο στην πλάτη!
εκτός κι αν έχεις πια ειδική εξάσκηση για τις υψηλές καυτές πτήσεις...
αποτομη πτωση? μην ξεχνας οτι ενας ερωτας ομως μπορει να σε κρατησει για παντα στον ουρανο... παιζουν κ οι δυο περιπτωσεις...
και γιατί δηλαδή;
τι του λείπει του ρομποκοπ;
δυνατός, ατρόμητος, ακούραστος,
τίποτα τίποτα δε τον σταματά
ότι μας χρειάζεται δηλαδή
με λίγες φράσεις, με έστειλες...στα ουράνια αρχικά και μετά καρφώθηκα με τα μούτρα στη σιδερένια στολή
la luna, σωστός. Απλά που και που κάνουμε μόνοι μας μικρές τρύπες στο αλεξίπτωτο, έτσι, για να νιώσουμε ξανά την ομορφιά της αβεβαιότητας και την ξεγνοιασιά του ύψους.
μάρκο, ή αντηλιακό με υψηλό δείκτη προστασίας.
ανεξάρτητε, το βρίσκω εξαιρετικά απίθανο, αλλά κι αν συμβεί κάτι τέτοιο τότε το μόνο που θα καταφέρει ο Ίκαρος είναι να μη φτάσει ποτέ στον προορισμό του.
αλκιμήδη, ναι το όνειρο της σύγχρονης εργαζόμενης γυναικός.
σκαλίδη, μάλλον θα είσαι ερωτευμένη κι εσύ.
Κι'ας μην φτάσει ποτέ ο Ικαρος στον προορισμό του , τι έγινε ... σημασία είχε το ταξίδι και τα ουράνια έτσι δεν είναι ;
Έχεις σκάψει πολύ βαθειά.
"Σημασια δεν εχει η πτώση, αλλα η πρόσκρουση", δανεισμένο από το Μίσος που απέχει από την αγαπή όσο ένα μπαμ.
Το ξύλινο ποδάρι μου μονολογει, συγχωρέστε το...
ελληνίδα, για να υπάρχει ταξίδι πρέπει να υπάρχει προορισμός. Αν ξεχάσεις τον προορισμό, έχεις ξεχάσει και το ταξίδι.
ποταμέ, ναι ψάχνω για πετρέλαιο στο ικάριο πέλαγος. Με γειά.
πειρατή, Jusqu'ici, tout va bien.
i.p.potis με ταπωσες κανονικα κ εχεις δικιο αυτο ειναι το χειροτερο...
Ο Ικαρος αποφασισε να πεταξει σαν αετός πανω απο τις λυπες με κατι αγριους περηφανους χορους και τετοιες αηδιες.Σιγα μην κλασεις ρε φιλε!
Ας αναζητησουμε την ισορροπία στη συντροφικοτητα και ας αφησουμε τον έρωτα να λειτουργοει αυτοβουλως.
Στο λαβυρινθο της πραγματικότητας όμως, αν δεν έχεις προσανατολισμό θα καταλήξεις στην καταθλιψη ή στην πρέζα.Η και στα δύο.
"Έπεσα" πάνω στον Ίκαρό σου, καθως έψαχνα για ασχετο θεμα. Προφανέστατα είσαι στη φάση της πτώσης... Έχει και τα καλά της όμως, έτσι;;
Agelaw, σημασία δεν έχει που βρίσκεσαι.
Σημασία έχει το ζήτημα του προσανατολισμού, όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο εξαφανισμένος κύριος Αυλακιώτης.
Ο προσανατολισμός και ο προορισμός.
Σύμφωνοι, στο λαβύρινθο της πραγματικότητας η συντροφικότητα είναι ο μίτος.
Όμως το λαβύρινθο τον δημιούργησε ο Δαίδαλος. Ο Ίκαρος απλά κωλοβαρούσε.
Μην ανησυχεις.Οι πρωτες πτησεις ειναι επωδυνες.Μετα μαθαινεις.
Θέλει τόλμη να φτάσεις στα σύννεφα, όπως και να πέσεις, είναι όμως αλληλένδετα. Πάντως πριν ένα χρόνο θα σου έλεγα ότι υπάρχει μόνο η άνοδος, η εγκατάσταση στα σύννεφα, σήμερα θα σου πω ότι υπάρχει και η πτώση...
Υπέροχο κείμενο! :)
"πεσμένο" σε βλέπω. Για τσίπουρα και γρηγορα
Δημοσίευση σχολίου