μόνο λόγια
Ομολογώ, ναι ομολογώ.
Σε σκότωσα.
Καθόσουν απέναντι μου στο τραπέζι και με κοίταζες, με το ίδιο, πάντα επίμονο σου βλέμμα.
Με κοίταζες και εγώ σε σκότωσα.
Άθελα μου και επίτηδες συνάμα.
Ποιος είχε βάλει σφαίρα στη θαλάμη; Σε ρωτάω.
Ποιος ήταν αυτός που τράβηξε στο τέλος τη σκανδάλη; Με ρωτάς.
Και ποιος ο τυχερός που πρόκειται να κάνει την αναπαράσταση;
Ομολογώ, ναι ομολογώ.
Σε σκότωσα, όχι από μίσος. Ούτε απο υπερβολική αγάπη.
Μονάχα απο περιέργεια.
Ήθελα μοναχά να δω πως είναι να σκοτώνεις.
Για πρώτη μου φορά και εγώ να παρακούσω. Θεούς, νόμους και της λογικής τους δαίμονες.
Ομολογώ, σε σκότωσα και έμεινα πια μόνος.
Μονολογώ, ναι μονολογώ.
12 σχόλια:
κακό πραμα η περιέργεια; ε....
νιαου!
Ότι πεθαίνει μπορεί και να αναστηθεί όμως
Δεν έχετε τη περιέργεια να δείτε ποιά κομμάτια περιέχουν ακόμη ζωή και μπορούν να αναγεννηθούν;
.....α...αρχίσαμε και τα νιαουρίσματα;…
αγαπητή μου αλκιμήδη, δυστυχώς η πίστη ή όχι στην ανάσταση δεν μπορεί να χρηιμοποιηθεί ως ελαφρυντικό για το φόνο.
ντάλια, είναι επειδή νιώθω εφτάψυχος τελευταία.
λιγο πολύ όλοι έχουμε σκοτώσει και όλοι έχουμε σκοτωθεί
κυριακάτικες καλησπέρες
συμφωνώ με την αλκιμήδη
επειδή όπως ξέρεις τα γραπτά έχουν και τη δική τους ζωή ανάλογα με το νόημα που τους δίνει ο αναγνώστης, εγώ εξ αρχής το ερμήνευσα αλχημικά. η αλχημική διαδικασία είναι ο θάνατος της πρώτης ουσίας και η αναμόρφωση της σε κάτι αιώνιο. κι ο λόγος; η περιέργεια, το μόνο κίνητρο του αναζητητή της αλήθειας...
γαβ
:)
Δεν μας είπατε ιππότη, πώς είναι να σκοτώνεις;
"...με κοίταζες με το ίδιο παντα, επίμονό σου βλεμμα...και εγω σε σκότωσα.." δεν θα μπορούσε να είναι δειλία αυτό?ούτε αγαπη, ούτε μίσος. μόνο κατι πολυ εσωστρεφές που χρόνια τον έτρωγε...
Θα έλεγα, πως ή Πίστη στην ανάσταση θα έπρεπε να αποτελεί την κύρια απόδειξη αθωότητας για την δολοφονία. Στην ουσία καταργεί την δολοφονία σαν έγκλημα, αμαρτία, λάθος.
Κάτι μου λέει ότι μου ράβετε ζουρλομανδύα! :)
Ίσως τελικά θύτης και θύμα να μην απέχουν τόσο πολύ.
Όπως και οι ίδιες λέξεις, έχουν την ίδια αρχή. Διαφορετικη κατάληξη.
Αν αυτό ισχύει, τότε όταν σκοτώνεις νοιώθεις κατά κάποιο τρόπο όπως όταν σκοτώνεσαι.
Και βέβαια αυτή είναι απλά άλλη μια ερμηνεία σαν όλες τις άλλες.
Για αυτό εξάλλου δεν τρωγόμαστε σαν το σκύλο με τη γάτα.
Την καλησπέρα μου.
Δημοσίευση σχολίου