Βιβλιοπλοπωλείο

Με σκούφο από μαύρο μαλλί και γάντια μπαλωμένα στις άκρες των δακτύλων του
κοιτάζει τα σκαλιά που κατηφορίζουν βαθιά μέσα στα έγκατα της γης του.

Τη γη των μπερδεμένων λέξεων και των ελαφρώς κοινότοπων νοημάτων.
Την κοιτάζει με ευλάβεια, πόθο και μια ανάλαφρη εγκληματική διάθεση.

Όπως θα υποψιάζεστε νιώθει ήδη ελαφρώς ανάλαφρος.

Πατάει στο πρώτο σκαλοπάτι και τα ρουθούνια του γεμίζουν τη γνώριμη πια μυρωδιά της πυρίτιδας.

Πατάει στο δεύτερο και οι κάνες των ματιών του αναστενάζουν ανυπόμονα.

Σταματά και καθισμένος στην άκρη της τελευταίας σελίδας αναρωτιέται,
έχεις να του προτείνεις ένα βιβλίο για τις μέρες ξεκούρασης που έρχονται;

19 σχόλια:

markos-the-gnostic είπε...

"τον άνθρωπο και το κοχύλι" του Βαλερύ

atg είπε...

pseudaisthiseis - bach (to magiko mou biblio an kai analoga me tin ilikia sou mporei na sou fanei paidiko)

mikro biblio gia megala oneira-leibaditis (episis poluagapimeno)

-kalimeres an kai simera teleutaia mera de mporw na parw ta podia mou aporw pws tha perasei

I.P.Potis είπε...

Καλημερα, μια από τα ίδια. Βρίσκω κουράγιο μόνο στο ότι σε 24 ώρες ακριβώς μπαίνω στο πλοίο.

Καλή δύναμη.

Ανώνυμος είπε...

"Κι εσείς;"
Ο βασιλιάς είχε φτάσει μπροστά σ' έναν ιππότη με κάτασπρη πανοπλία. Μόνο μια λεπτή μαύρη γραμμή διέτρεχε τις άκρες της. Η υπόλοιπη ήταν λευκότατη, καλοδιατηρημένη, χωρίς ούτε μια γρατσουνιά, ψιλοδουλεμένη στην κάθε της αρμογή, και η κορυφή της περικεφαλαίας στολισμένη μ' ένα λοφίο φτερωτό, ποιος ξέρει από τι σόι ανατολίτη κόκορα μ' όλα τα χρώματα της ίριδας. Επάνω στην ασπίδα ήταν σχεδιασμένο ένα οικόσημο ανάμεσα στις δύο άκρες μιας διπλωμένης χλαμύδας, και μέσα στο οικόσημο ανοίγονταν άλλες δυο άκρες που είχαν μέσα τους ένα οικόσημο ακόμη πιο μικρό, που κι αυτό είχε μέσα του ένα πολύ μικρότερο. Το σχέδιο, όλο και λεπτότερο, παρίστανε μια σειρά από χλαμύδες τη μια μέσα στην άλλη και στο κέντρο θα πρέπει να υπήρχε κάτι, που όμως δεν διακρινόταν γιατί το σχέδιο γινόταν υπερβολικά μικροσκοπικό.
"Ει, εσείς εκεί, στημένος έτσι καθαρός καθαρός..." είπε ο Καρλομάγνος, που όσο ο πόλεμος τραβούσε σε μάκρος τόσο λιγότερο σεβασμό της καθαριότητας του τύχαινε να βλέπει μεταξύ των παλαδίνων.
"Αρχοντά μου, εγώ είμαι", η φωνή μέσ' από την περικεφαλαία έφτανε μεταλλική, λες και οι δονήσεις προέρχονταν από τη λαμαρίνα της πανοπλίας και όχι από το λαιμό, μ' έναν ανάλαφρο αντίλαλο, "εγώ είμαι ο Ατζιλούλφο Εμο Μπερτραντίνο των Γκουιλντιβέρνι και των Αλλων του Κορμπεντράζ και Σούρα, ιππότης της Εντεύθεν Σελιμπίας και του Φετς!"
"Ααα..." έκανε ο Καρλομάγνος και από το κάτω χείλος του που προεξείχε βγήκε ένα ηχηρό ξεφύσημα σαν να έλεγε: "Αν ήμουν υποχρεωμένος να θυμάμαι ολονών τα ονόματα, θα την είχα άσχημα!"
Αμέσως μετά έσμιξε τα φρύδια και συνέχισε:
"Και γιατί δεν αποκαλύπτετε το πρόσωπό σας;"
Ο ιππότης δεν έκανε την παραμικρή κίνηση. Το δεξί του χέρι, χωμένο στο μεταλλικό καλοϋφασμένο γάντι, έσφιξε πιο δυνατά τη λαβή της σέλας, ενώ το άλλο που κρατούσε την ασπίδα φάνηκε να τρεμουλιάζει σαν από ανατριχίλα.
"Σ' εσάς το λέω, έι παλαδίνε!" επέμενε ο Καρλομάγνος. "Πώς γίνεται και δε δείχνετε τη φάτσα σας στο βασιλιά σας;"
Η φωνή βγήκε καθαρή απ' το προσωπείο.
"Είναι γιατί δεν υπάρχω, άρχοντά μου".
"Αλλο πάλι ετούτο!" ξεφώνισε ο αυτοκράτορας. "Τώρα έχουμε στη δύναμή μας κι έναν ιππότη που δεν υπάρχει! Για σκάσε μύτη!"
Ο Ατζιλούλφο φάνηκε να διστάζει για λίγο. Υστερα, με χέρι σταθερό και με αργή κίνηση, ύψωσε το σκέπασμα. Η περικεφαλαία ήταν άδεια. Μέσα από την άσπρη πανοπλία με το πολύχρωμο λοφίο δεν υπήρχε κανένας.

"Ο ανύπαρκτος ιππότης"
Ιταλο Καλβίνο

Ανώνυμος είπε...

..αν και το αγαπημένο μου είναι "Ο αναρριχώμενος βαρώνος"..

Ανώνυμος είπε...

"Το άρωμα" Πατρικ Ζισκίντ

Ανώνυμος είπε...

Raymond Queneau-"the privare diaries of Sally Mara".
Σκαμπρόζικο!

I.P.Potis είπε...

Σκέφτομαι, όταν προτείνεις ένα βιβλίο σε κάποιον, του χαρίζεις την εικόνα που έχεις για αυτόν.

Ή την εικόνα που θέλεις να δει σε εσένα.

Όπως στην αρχή του έρωτα ή της φιλίας. Ψάχνεις για το κοινό σημείο επαφής.

Τέλοσπαντων.

Ευχαριστώ για τις προτάσεις, περιμένω κι άλλες.

Υ.Γ. Αυτό είναι το τελευταίο κείμενο από τον υπολογιστή της δουλειάς που με φιλοξένησε 15 μήνες. Σταματάω μια δουλειά που δε μου αρέσει, ξεκινώντας μια κουβέντα για τα βιβλία. Αυτό εγώ το λέω καλό σημάδι.

Ανώνυμος είπε...

Το κλειδί κάτω απ' το γεράνι

του Χρόνη Μίσσιου,
έτσι,
για να ονειρευτώ κάτι πιο ανήθικα όμορφο από τη λευκή σεσημασμένη αθωότητα γύρω μου...

atg είπε...

entaksei edw teleiwse
ekei? (se peripou 19h petawwww)
over

atg είπε...

einai kalo otan stamatas kati pou de sou aresei

euxomai na breis kati pou na sou tairiazei..

aris είπε...

Καλησπέρα.
"13 φεγγάρια μετά"

Κάθε τέλος μια αρχή...
Το ίδιο έκανα κι εγώ πριν λίγο καιρό...

Ανώνυμος είπε...

Nice Blog, some interesting info and thoughts, a bit radical for me at times but thats ok.

MåvяiÐåliå είπε...

Καλό ταξίδι...

Filthy Iago είπε...

Αιθεροβατώ μέσα στην απεραντοσύνη της
Ανυπαρξίας.
Ψυχανεμίζομαι την άνοιξη στο δροσερό
Καρότο του θλιμμένου Χιονανθρωπου.

Θέλω τόσο πολύ να γαμήσω που...
...δεν ξέρω τι λέω!

Πληρωμένη πένα είπε...

Σαν να κάνεις επίσκεψη στο "Μικρό Μοναστηράκι" στα Εξάρχεια :)

Ανώνυμος είπε...

Hronia polla pou to koumparonisi. Na thkiavaseis to ''EOKA, i alli opsi''. en grammeno apo kalamara, polla kalo vivlio tsai pahy.

Filouthkia

αλκιμήδη είπε...

Χρόνια πολλά αγαπητέ ιππότη

και καλές νέες αρχες

I.P.Potis είπε...

Χρόνια πολλά σε όλους.

Υγεία, ειλικρίνεια και αγάπη.

Και καλές αρχές.