Έκπληξη ηλίου
Ο Μισέλ Ονφρέ στο ΒΗΜΑ, (19/11/2006) για τον ηλιακό ερωτισμό.
Υπάρχει μια απάτητη παραλία κάπου ανάμεσα στην άκρη και το τέλος του κόσμου, με ζεστά τροπικά νερά και αρχαίους φοίνικες.
Εκεί δε θα δεις παραδείσια πουλιά πιασμένα σε ξώβεργες.
Ούτε ξεραμένη πίσσα ανάμεσα στα βότσαλα.
Κάποιος μου είπε πως τις ξώβεργες τις βάζουνε παπάδες με πολύχρωμα ράσα και η πίσσα έχει τη μυρωδιά των τύψεων και των ενοχών.
Αυτά όμως δε θα τα βρεις εκεί.
Εκεί, η θάλασσα θα γλείφει τα δάχτυλα των ποδιών σου και ο ήλιος θα γράφει σκούρα παραμύθια στο δέρμα σου.
Οι γλάροι θα υπάρχουν μόνο για να ομορφαίνουν το ηλιοβασίλεμα και το ηλιοβασίλεμα για να ομορφαίνει τα μάτια σου.
Θα βρεις την ειλικρίνεια.
Και ίσως,
λέω ίσως,
απαρνηθείς ένα κομμάτι από τον εγωισμό εκείνο που γίνεται κτητικότητα.
7 σχόλια:
Ω!Μα πόσο ωραία θα ήταν!
Είμαστε τόσο θλιβερά εγκλωβισμένοι...
I moira tis omorfis paradisenias paralias einai na gemisei kserameni pisa, skotomena poulia, thampa iliovasilemata.
I moira ths vromikis paralias me tin kserameni pisa, ta skotomena poulia kai ta thampa iliovasilemata einai na ginei omorfi kapoia stigmi.
Esi se poia paralia prepei na vriskesai?
ο ήλιος θα γράφει σκούρα παραμύθια στο δέρμα σου.
ejairetiki frasi :)
ναι, οταν ερθει ο κομμουνισμος...
Εγώ λέω να αγαπήσουμε την παραλία με τις ενοχές, τις ξωβεργες, τους εγωισμούς, τη μονογαμία και τον εγωτισμό...Να την αγαπήσουμε και να την αποθεώσουμε, αφού για τίποτα άλλο δεν είμαστε ικανοί...Eγώ την δυστοπία μου την γουστάρω πιο πολύ και από τον πιο ηλιακό ερωτισμό...
Για να το πω και πιο πρόστυχα, όταν ιππότη μου θα τρίψεις το μουνάκι της χοντρούλα ασχημούλας που ούτε που την έχεις κοιτάξει ποτέ και αφήσεις εκείνη την έκφυλη αδελφή να σου την παίξει, μόνο τότε θα δεχθώ κύρηγμα επί του ηλιακού ερωτισμού...
Ως τότε...
Καλημέρα.
demonia, και δυστυχώς θα είμαστε για πολύ καιρό ακόμη. Προσπαθούμε όμως. Τι άλλο να κάνεις όταν έχεις πια σαν παρηκμασμένο παρελθόν σου τη γενιά των χίπιδων και των μπήτνικς.
ποταμέ, το παράδοξο είναι πως όσο κι αν επιθυμούμε την όμορφη, οι ίδιοι οδηγούμαστε στην άλλη. Η διαδρομή αυτή ξεκινάει από τη γυναίκα, γίνεται πάνω στη γυναικά και καταλήγει στη γυναικά.
γιατρέ, είναι όπως το έθεσες κι εσύ ο ίδιος. Σε πόσες άραγε ακόμη; Πιστεύω πως το μοντέλο της πυρηνικής (παραδοσιακής) οικογένειας καταρρέει στο δυτικό κόσμο. Η σειριακή πολυγαμία είναι πλέον αυτονόητη και η παράλληλη αν και όχι ιδιαίτερα αποδεκτή δεν είναι πια τόσο δακτυλοδεικτούμενη. Βέβαια υπάρχει πάντα και το εγώ, πάντα σκοτεινό και ανυπότακτο.
atg, χαίρομαι που σου άρεσε, γιατί ήταν κι εμένα η αγαπημένη μου φράση.
καουμπόισσα, δε νομίζω ότι έχει να κάνει με το οικονομικό σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας. Κρίνοντας από τη ραγδαία αύξηση των μονογονεϊκών οικογενειών (χωρισμένων και μη), σε συνδυασμό με την ανάπτυξη υποδομών παροχής υπηρεσιών στις οικογένειες αυτές (παιδικοί σταθμοί, ολοήμερο σχολείο, κλπ), θεωρώ πως σήμερα έχεις τη δυνατότητα να μεγαλώσεις μόνος σου το παιδί σου, τη στιγμή που θα το επιλέξεις. Δυστυχώς στην Ελλάδα το κόστος του να μεγαλώνεις ένα παιδί μόνος σου είναι ακόμη πολύ μεγάλο.
Επομένως, αυτό από μόνο του τις έγνοιες της τεκνοποίησης και του γάμου από μία σχέση.
Τώρα σχετικά με το τι είμαστε ικανοί και τι όχι, θα σου θυμίσω πως παλιότερα δεν ήμασταν ικανοί να δεχτούμε πως δε θα έπρεπε να υπάρχουν σκλάβοι, πως οι γυναίκες είναι ισότιμες του ανδρός, πως θεός δεν υπάρχει και πως η λογική κυβερνά τον κόσμο.
Τέλος, σχετικά με τα γλυκά σου πρόστυχα λογάκια, τα βρίσκω εντελώς άστοχα. Η αντίληψη του έρωτα είναι προσωπική υπόθεση, όπως και τα αισθητικά κριτήρια του ή η επιλογή του φύλου του συντρόφου σου. Επίσης, είναι τουλάχιστον άδικο να φέρνουμε με το παραμικρό τα παραδείγματα της άσχημης χοντρής και του έκφυλου ομοφυλόφιλου. Θέλω να ξέρεις, πω δεν πρόκειται για κήρυγμα, ούτε έχω την ανάγκη να αποδείξω κάτι.
ωραίο αυτό με την προσωπική υπόθεση, αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς δε μεγαλώνουμε μόνοι μας σε κάποια μάυρη τρύπα του γαλαξία, και ούτε μεγαλώνουμε έξω από πρότυπα και στερεότυπα. Το ρημαδιασμένο μας εγώ άλλες φορές τα έχει αποδεχθεί, άλλες φορές έχει αντιδράσει κι άλλες πάλι παρέμεινε σιωπηλό να δει κι αυτό που πάει αυτή η ιστορία.
Και όντως, καταρέει η πυρηνική παραδοσιακή οικογένεια. Ρωτάς όμως αν αυτοί οι άνθρωποι έχουν βρει τη χαρά?
Ωραίος ο ηλιακός ερωτισμός στην θεωρία. Τον έχω δοκιμάσει και εγώ, και οι φίλοι μου και πολύς κόσμος. Μπορείς όμως να μου εξηγήσεις πως γίνεται στο τέλος πάντα να υπάρχει ένα "θέλω πιο πολύ"? Γιατί τις περισσότερες φορές μου φαίνεται ότι ο όρος πολυγαμικός έρχεται να αντικαταστήσει τον όρο "μπερδερμένος" ή ακόμα και τον όρο "δε θέλω σχέσεις βάθους."
Αυτά ιππότη μου. Όσο για τα πρόστυχα λογάκια μου, σε έναν ηλιακό ερωτισμό θα ήταν τα πιο όμορφα τρυφερόλογα του κόσμου...Εσύ είσαι που τα βρήκες πρόστυχα...
Καλαμιτι Τζεην
Αγαπητή μου καουμπόισσα,
βασικό συστατικό του ηλιακού ερωτισμού είναι η ειλικρίνεια, αν δεν είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας τότε πως είναι δυνατόν να είμαστε με τους άλλους. Και ακόμη περισσότερο πως είναι δυνατόν να ζητάμε από τους άλλους να είναι ειλικρινείς μαζί μας.
Ο ηλιακός ερωτισμός όπως τον αντιλαμβάνομαι εγώ είναι περισσότερο υπόθεση ειλικρίνειας παρά ερωτικής απελευθέρωσης. Θα συμφωνήσω μαζί σου πως το να μεταφράζουμε ερωτική απελευθέρωση αυτό που μας συμφέρει κάθε φορά, κάθε άλλο παρά απελευθέρωση είναι. Είναιακόμη άλλο ένα άλλοθι στο κυνήγι της ηδονής ή στο κυνηγητό της μοναξιάς.
Κι επειδή δε μου αρέσε να θεωρητικολογώ και ειδικά όταν πρόκειται για την ειλικρίνεια, θα σου παραδεχτώ πως και στην προσωπική μου ζωή δεν μπορώ να μην παρατηρώ τα γιγάντια εμπόδια που ορθώνει ο εγωισμός τόσο ο δικός μου όσο και της συντρόφου μου. Ξέρω ότι απέχουμε ακόμη πολύ από όλα αυτά, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν πρέπει να τα αναζητάμε.
Για τη χαρά των ανθρώπων που δεν συμβιβάζονται με το παραδοσιακό οικογενειακό μοντέλο, θα σου αντιπαραθέσω την χαρά όλων εκείνων που συμβιβάστηκαν και μετάνιωναν μια ζωή την επιλογή τους.
Τέλος, ποιος είπε πως τα πρόστυχα λογάκια δεν μπορεί να είναι τρυφερόλογα με ή ανευ ήλιο στον ερωτισμό του;
Ιωάννης Π. Πότης
Δημοσίευση σχολίου