Ο ταυρομαχομάχος

Κάποτε υπήρχε ένας ταύρος που ήθελε να γίνει ταυρομαχομάχος.

Ήταν ένας ταύρος τολμηρός και έξυπνος, είχε τέσσερα πόδια γερά και κέρατα ακόντια. Ήταν ο πιο μεγάλος μαύρος ταύρος που πάτησε τις εύφορες ανδαλουσιανές πεδιάδες.

Ήταν ένας τοπικός ήρωας.

Ήρθε λοιπόν μια μέρα που τον έπνιξε η αδικία που γινόταν τόσα χρόνια σε βάρος των ταύρων.

Αποφάσισε να βάλει ένα τέρμα.

Ξεκίνησε λοιπόν για τις πόλεις των ανθρώπων, εκεί που συχνάζουν οι ταυρομάχοι, κι όταν μετά από μέρες έφτασε έψαξε για τον πρώτο του αντίπαλο.

Οι άνθρωποι της πόλης τα ‘χασαν. Δεν είχαν ξαναδεί τόσο μεγάλο και τρομαχτικό ταύρο, κανείς τους δεν τολμούσε να πλησιάσει.

Οι ταυρομάχοι, που μέσα στην αρένα έδειχναν τόσο σίγουροι για τον εαυτό τους, είχαν κρυφτεί στα πιο απίθανα μέρη και δεν ξεμύτιζε κανείς τους.

Αλλά και ο ταύρος βρισκόταν σε δύσκολη θέση. Πως θα γινόταν ταυροταυρομάχος, αν δεν έβρισκε ούτε ένα ταυρομάχο να σκοτώσει;

Τότε εμφανίστηκε μπροστά του ένας γεράκος. Ήταν ο Ντιέγκο, ο πιο παλιός όλων των ταυρομάχων.

Ο ταύρος τον κοίταξε με απορία. Ο Ντιέγκο του μίλησε.

«Έτσι δεν πρόκειται να καταφέρεις τίποτα. Αν θες να σκοτώσεις ταυρομάχους πρέπει να το κάνεις μέσα στην αρένα».

«Εγώ δεν ξέρω να παλεύω στην αρένα», του απάντησε θυμωμένα ο ταύρος.

«Θα σε μάθω, εγώ αλλά υπό ένα όρο. Θα σου μάθω όλα τα μυστικά των ταυρομάχων, όπως μου τα έμαθε κι εμένα ο δάσκαλος μου. Μέχρι να τελειώσει η εκπαίδευση σου θα πολεμάς μόνο με ταύρους».

Ο ταύρος δεν το πολυσκέφτηκε, συμφώνησε.

Κάθε φορά που ο ταύρος έμπαινε στην αρένα να πολεμήσει με άλλους τους ταύρους, θύμιζε στον εαυτό του πως το κάνει για το καλό όλων τους.

Όμως καθώς περνούσε ο καιρός και ο κόσμος ύστερα από κάθε μάχη αποθέωνε το μαύρο ταύρο, ο ίδιος άρχισε να αγαπά την καλή του φήμη ανάμεσα στους ανθρώπους και ήρθε η μέρα που έπαψε πια να υπενθυμίζει στον εαυτό του για τι ξεκίνησε και ποιους σκοπούς είχε τότε.

Ένα πρωινό μετά από κάμποσα χρόνια στις αρένες, ο μαύρος ταύρος βρέθηκε αντιμέτωπος με έναν άλλο ταύρο νεώτερο και πιο δυνατό του.

Λαβώθηκε, η ζωή της πόλης τον είχε κάνει μαλθακό. Κατάλαβε πως ο θάνατος ήταν κοντά.

Κοίταξε τον εχθρό του στα μάτια και του ζήτησε έλεος.

«Εγώ το κάνω μονάχα για το καλό όλων μας», είπε και ο νους του πέταξε στον παλιό του σκοπό.

«Εσύ δεν κατάλαβες ποτέ πως είτε ταύρος θα είσαι είτε ταυρομάχος», του απάντησε ο νέος και τον σκότωσε.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

tavro - maxos = maxetai tous tavrous
tavromaxo - maxos = maxetai tous tavromaxous.
orthoteron!

minima elifthi pantos ;)

Sigmataf είπε...

πΟΛύ ομορφη ροή.
Γαμάτο φινάλε.

I.P.Potis είπε...

Ανώνυμε έχεις απόλυτο δίκιο. Διορθώνω πάραυτα.

Σιγματαυ, σε ευχαριστώ.

Fibi είπε...

Κρίμα όμως μωρέ...

καλημέρες ΄:ο)

atg είπε...

:)

Σταυρούλα είπε...

Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις, ιππότη !

Georgios Giannopoulos είπε...

Ωραία η αληγορία.. μου έφερε στο νου την "Φάρμα των Ζώων" του Ουργουέλ..