στραβόξυλο

Η μέρα σήμερα, τσουλάει αργά.

Ενοχλητικά αργά, σαν ιδρωμένη κάλτσα που δυσκολεύεσαι να τη βγάλεις.

Άρρωστος καιρός, ζέστη και φθινοπωρινή υγρασία.

Και συννεφιά.

Και στο ραδιόφωνο παίζει τα ίδια και τα ίδια.

Χθες το βράδυ πάλι με έστησες.

Σήμερα σειρά μου.

Έχω κουραστεί να σε κυνηγάω.

Μα ακόμα σε έχω ανάγκη.

Πότε θα τελειώσουμε;

Αφού το ξέρουμε κι οι δυο μας, ότι τελικά θα γίνει.

Και τότε, το σπίτι δε θα είναι πια ίδιο όταν φύγεις.

Αλλά για να φύγεις, πρέπει πρώτα να έρθεις.

Κι εγώ σε περιμένω.

Οι τοίχοι σε περιμένουν.

Οι πόρτες σε περιμένουν.

Και τα ράφια που ποτέ δεν έβαλες.

Μαραγκέ μου, καλέ μου μαραγκέ, σε παρακαλώ μη με ξεχνάς.

13 σχόλια:

Περαστικός είπε...

Για αυτό, καλύτερα πάρε κάνα βιβλιαράκι DIY

I.P.Potis είπε...

Είμαι τόσο ατσούμπαλος που δεν μπορώ καν να φανταστώ το αποτέλεσμα.

αλκιμήδη είπε...

Φοβερός!
Πόνεσα για τον καταδικασμένο έρωτα και μετά γέλασα με τη ψυχή μου.
Η ίδια σκέψη μπορεί να τελειώσει με πολλούς τρόπους, σωστά;
Να είσαι καλά

Calamity Jane είπε...

άσε...τα ίδια προβλήματα είχα με τον υδραυλικό...Όταν ήρθε όμως, ω Θεέ μου, τι ανακούφιση...Ξέρεις νομίζω πως είναι να εμφανίζεται αυτός που περιμένεις...Του κέρασα και γλυκάκι από τη χαρά μου και εννοείται πως τίποτα δεν ήταν ίδιο όταν έφυγε...Ποτέ πια...Η βρύση δεν έσταζε και τα πώματα γυάλιζαν στο πρώτο φως της μέρας...

Λούζεται η αγάπη μου στο λουτροκαμπινέ, είναι που ζητώ νερό, κλεισε το ρουμπινε, που λέει και το τραγουδάκι...Που να καταλάβει ο αμερικάνος...

Charlie Alexandra είπε...

meta apo afto to eksairetiko, plin full kammeno, postaki, arxizo na exo ki ego apories i.p. .... :))))

Χαρτοπόντικας είπε...

Και με τον μαραγκό βρε αθεόφοβε??
Εξυπνο φίλε!

lust-time είπε...

O Φρόντο πήγε καμιά μια βόλτα?Εχω μείνει δύο μπλοκ πίσω.Ήρεμα και αργά νησιώτη...

kaita7katsikakia είπε...

ανατροπή! χαχα! καλό!

candyblue είπε...

ΜΜΜΜ,Ώστε με το μαραγκό...μάλιστα μάλιστα.

(ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ)

AvaniFish είπε...

Χαχα πολύ καλό συγχαρητήρια

Lady Lilith είπε...

[γελώ] ...να 'σαι καλά!

I.P.Potis είπε...

Καλημέρα και καλή εβδομάδα.

Τέρμα το ιντερνετ από το σπίτι, τώρα μόνο από γραφείο (μέχρι να καταλάβω τι έπαθε το μόντεμ και δε μου μιλάει πια).

Για την ιστορία:

Ήρθε. Κυριακή μεσημέρι.

Και δεν ήταν ρομαντικό το γεύμα.

Και το σπίτι δεν είναι πια ίδιο.

Αλλά δεν είναι και τελειωμένο.

Και πάλι περιμένω.

Και πάλι περιμένω.

Ladychill είπε...

Η αναμονή σκοτώνει, know the feeling...Το κείμενο σκοτώνει. Δεύτερη ανακάλυψη: η αναμονή και η ένταση σε κάνουν να γράφεις καλά. Ελπίζω σύντομα. Καλά νέα.