Πολλαπλασιάζοντας τη στροφή
Το βάρος της επιστροφής μετριέται στη ζυγαριά της καθημερινότητας.
Για κάποιους είναι ανάλαφρη, για άλλους είναι ασήκωτη.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι, τυχεροί, σχεδόν ευλογημένοι, που τη ζυγαριά την έχουν χάσει.
Ξέρουμε, πως σαν κι αυτούς δύσκολα θα γίνουμε.
Αλλά το παράδειγμα τους θα είναι για μας μια υπενθύμιση.
Και όπως κάθε υπενθύμιση, μπορείς να τη λάβεις υπ’ όψη ή να την αγνοήσεις.
Εγώ λέω να προσπαθείς.
Μην αφήνεις την επιστροφή να κάνει το φθινόπωρο φτηνόπωρο κι ας νιώθεις πως φθίνεις.
9 σχόλια:
κάτω.........πάνω..........κάτω.................πάνω..........κάτω.................πάνω, είναι ωραία ακόμα και το φτηνόπωρο που φθίνεις..........
NERO
Χμ...
Ιππότα μου, να μου επιτρέψεις να διαφωνήσω μαζί σου.
Δεν είναι στη ζυγαριά της καθημερινότητας που ζυγιάζεται το βάρος της επιστροφής, μα της διακοπής από αυτή.
Γιατί, όταν επιστρέφουμε στα κοινά, στα καθημερινά, τα μάτια μας τα βλέπουν με ένα μάτι άλλο από ότι τα έχουν αφήσει.
Τα βλέπουν, ενώ είχαν ξεχάσει πως υπήρχαν και μόνο τα κοιτούσαν.
Δεν είναι λίγο ξένη η εστία που είχες αφήσει καιρό πριν, όταν σ' αυτή γυρνάς;
Για αυτό λέω.
Γιατί μετράς με τη ζυγαριά της διακοπής της καθημερινότητας.
Στα υπόλοιπα θα συμφωνήσουμε.
nero: αρκεί να μην το φτύνεις
ανώνυμε:
Νομίζω πως αυτό ισχύει όταν η διακοπή είναι μεγάλη.
Όταν ο χρόνος είναι αρκετός για να γίνει η καθημερινότητα σου ξένη.
Ή έστω ανοικεία.
Αλλα και πάλι. Πόσος χρόνος χρειάζεται για το καθένα για να συμβεί αυτό; Αυτό κια αν είναι υποκειμενικό.
Οι μικρές φυγές - και για μένα οι διακοπές είναι μικρή φυγή - σου δείχνουν, την ώρα που επιστρέφεις, πόσο αγαπάς την καθημερινότητα σου.
Ή αλλιώς, για να έρθω στα λόγια σου, πόσο αγαπάς την καθημερινότητα που διέκοψες.
Ιππότα μου θα συμφωνήσω ξανά.
Ιδίως για τα της υποκειμενικότητας.
Και θα συνεχίσω να γράφω το ίδιο, χρησιμοποιόντας τα γραφόμενά σου:
Οι μικρές φυγές σου δείχνουν, την ώρα που επιστρέφεις, την αγάπη σου για την καθημερινότητα.
Η καθημερινότητα ζυγιάζεται, η αγάπη σου προς αυτή.
Και οι διακοπές είναι η ζυγαριά.
Αυτές "σου δείχνουν" καθώς γράφεις.
Παράξενος χειμώνας μπαίνει, παράξενη εποχή...!
Όσο κι αν φθίνουμε η περίοδος της προσαρμογής συνήθως είναι μικρή και μετά όλα καλά.
καλημέρα
Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι ;)
la luna, ρε το πιστεύεις πως κι εγω αυτό σκεφτόμουν.
Καλημέρα βίβιαν, καλωσόρισες.
Σικελή, με ένα πρώτο πέρασμα από το μπλογκ σου συμφωνούμε. ;)
"Μην αφήνεις την επιστροφή να κάνει το φθινόπωρο φτηνόπωρο κι ας νιώθεις πως φθίνεις." Tres bien!
Δημοσίευση σχολίου