Η πραγματικότητα αντεπιτίθεται

Αφιερωμένο στον χαρτοπόντικα, γιατί καμιά φορά η φαντασία υπολείπεται της πραγματικότητας

Τι έχει συμβεί?

Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο σπίτι της γιαγιάς μου στο Γεννάδι.

Που είναι το Γεννάδι?

Μακριά. Τόσο μακριά που η τεχνολογία σου κλείνει πονηρά το μάτι.

Η γιαγιά μου κοιμάται πέντε μέτρα μακριά μου. Στο δίπλα δωμάτιο.

Ακριβώς δίπλα μου φέγγει το καντήλι. Στην οθόνη κολλάνε μυγάκια και πεταλουδάκια.

Το πρωί ετοίμαζα ένα report, το βράδυ πότιζα ελιές.

Στην επιστροφή, από το χτήμα στο σπίτι της γιαγιας, το αυτοκίνητο μας έμεινε στη μέση του πουθενά.

Πισσα σκοτάδι και εγώ με τη γιαγιά ποδαρόδρομο.

Στα εβδομήντα της χρόνια δεν έχει σταματήσει λεπτό να μοχθεί.

Σιγά μην την πτοούσε ένας ακόμη ποδαρόδρομος. Κι ας ήταν για δυο ώρες στη μέση του πουθενά.

Δεν ξέρω που βρισκεσαι εσύ που τα διαβάζεις όλα αυτά.

Αλλά σκέψου το. Για μια στιγμή μονάχα, σκέψου το.

Η φαντασία μας φωλιάζει σε όλα αυτά που η πραγματικότητα απλόχερα χαρίζει.