Ο τζίτζικας κι ο μέρμηγκας

Φεύγοντας από τη δουλειά σήμερα, βρέθηκα μπρος σε ένα ασυνήθιστο θέαμα.

Στην αυλή, μισό παπούτσι δίπλα στο παπούτσι μου, συναντήθηκαν ένας τζίτζικας και ένας μέρμηγκας.

Βρέθηκαν απέναντι για μια στιγμή μονάχα.

«Εγώ ζω περισσότερο», είπε ο μέρμηγκας ιδρωμένος.

«Έχω σπιτικό, έχω γυναίκα, έχω παιδιά», συνέχισε. Βιαζόταν.

«Και μην ξεχνάς, έχω και σταθερή δουλειά», είπε και έφυγε σχεδόν τρέχοντας.

Ο τζίτζικας δεν είπε κουβέντα, άρχισε πάλι το τραγούδι του.

Έτσι κι αλλιώς έχει μόνο το καλοκαίρι του. Τίποτα άλλο.

Δεν ξέρω αν οι μέρμηγκες τρέχουν για δάνεια, δόσεις, φροντιστήρια των παιδιών, καινούργιο αυτικίνητο, σουπερ μάρκετ, κομμωτήριο.

Οι τζίτζικες πάντως δε νομίζω.

Κι από ότι έχω ακούσει σίγουρα δεν υπάρχει τζιτζικοφάγος.

Απο σήμερα ξεκινάει το καλοκαίρι μου.

Καλό σου καλοκαίρι.