Βιβλιοθήκη

Χθες πέρασα το απόγευμα μου στη δημοτική βιβλιοθήκη.

Ήμουν μόνος μου. Μόνος, ανάμεσα σε τόσες τακτοποιημένες σκέψεις και ιδέες.

Καμιά φορά απογοητεύομαι, όταν σκέφτομαι όλα αυτά τα βιβλία που δε θα διαβάσω ποτέ.

Άλλες φορές φαντάζομαι τα βιβλία να περιμένουν υπομονετικά στα ράφια, να περιμένουν πότε θα διαβαστούν. Όπως όταν ήμασταν μικροί που περιμέναμε τον αρχηγό της κάθε ομάδας να μας διαλέξει στην ομάδα του.

Χθες όμως, δεν ξέρω πως μου ήρθε, σκεφτόμουν κάτι εντελώς διαφορετικό.

Αν κάθε σελίδα μετρούσε χίλια χρόνια, τότε ολάκερη η βιβλιοθήκη θα ήταν η ιστορία του πλανήτη μας.

Θα ήταν 15000 τόμοι των 300 σελίδων.

Οι πρώτοι 1600, είναι μάλλον βαρετοί. Άψυχοι, ασχολούνται με τη γεωλογία και την ατμόσφαιρα. Και με μετεωρίτες, πολλούς μετεωρίτες.

Όχι ότι οι υπόλοιποι 13000, έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η πλοκή είναι πολύ αργή. 13000 τόμοι για να φτάσουμε από το πρώτο κύτταρο στο πρώτο ψάρι. Μεσολαβούν τα βακτηρία, οι ιοί και οι μύκητες. Οι μέδουσες και τα μαλάκια, τα βρύα και οι λειχήνες.

Δε νομίζω πως θα βρισκόταν εκδότης για να τα εκδώσει.

Για τους δεινόσαυρους διαβάζουμε 600 τόμους, ενώ για τα θηλαστικά 165 τόμους.

Η ιστορία του Homo Erectus, του παππού μας, είναι μόλις 8 τόμοι. Από τους οποίους οι 100 τελευταίες σελίδες μιλάνε για το Νεάνταρνταλ, τον μπαμπά μας.

Στο τελευταίο ράφι της βιβλιοθήκης, το τελευταίο βιβλίο, γράφει απ’ έξω Homo Sapiens.

Είναι γραμμένες μόνο οι πρώτες 80 σελίδες. Οι υπόλοιπες είναι κενές ακόμα.

Οι 5 τελευταίες αναφέρονται στον πολιτισμό. Κάπου στα μισά διαβάζουμε για την αρχαία ελλάδα, για να φτάσουμε στην τελευταία σελίδα, που ξεκινάει με το μεσαίωνα.

Η βιομηχανική επανάσταση είναι μόλις 5 σειρές.

80 λέξεις.

80 λέξεις που γέμισαν τους υπόλοιπους 15000 τόμους, μουτζούρες και σκισίματα.

Διαβάζω την τελευταία πρόταση.

Πως γίνεται άραγε να χωρέσουν σε μία πρόταση, δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, ένα ταξίδι στο φεγγάρι, τόσες ανακαλύψεις και τόση πείνα?

Κοιτάω πάλι όλους αυτούς τους τόμους, ολόγυρα μου με δέος και απορία.

Και κάθομαι, λιγάκι στριμωγμένος, στην άκρη του τελευταίου γράμματος.

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ισως έτσι καταλαβαίναμε την ματαιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης!

Ανώνυμος είπε...

lusttime.blogspot.com ένα νέο blog πού αξίζει!

I.P.Potis είπε...

La luna: είστε θαμων του γνωστού τις παση la luna ή απλή συνωνυμία?

Ευχαριστώ για την πρόταση. Πολύ ενδιαφέρον.

An-Lu είπε...

Ζαλίζομαι κάθε φορά που σκέφτομαι αυτούς τους χωρο-χρονικούς συσχετισμούς...τηλεσκόπιο έχει ο πύργος σου;

I.P.Potis είπε...

Όχι αλλά σκέφτομαι να αποκτήσω ένα. Γιατί?

Фе́ммe скатале είπε...

Δε νομίζω πως τα βιβλία περιμένουν υπομονετικά στο ράφι να τα διαβάσουμε...Πολλές φορές που με παίρνει ο ύπνος πάνω σε κανένα ράφι με βιβλία τα ακούω να μιλάνε...΄Οχι, καμιά υπομονή δεν έχουν. Καμιά..

markos-the-gnostic είπε...

κύριε ιππότα
δεν ξέρω αν τα βιβλία είναι υπομονετικά ή ανυπόμονα, απλά ξέρω ότι συνιστούν για κάποιους την λεπτότερη ηδονή και την εντονότερη εμμονή...

enteka είπε...

καλά, οι βιβλιοθήκες ευνοούν τις συνειρμικές σκέψεις, μη σου πω και τις υπαρξιακές (γι' αυτό μ'αρεσουν)
:)

I.P.Potis είπε...

Μις Αντουνέτα, εσείς που γνωρίζετε καλύτερα, ίσως να μπορούσατε να διαφωτίσετε και εμείς για όλες αυτές τις μυστικές συζητήσεις των βιβλίων.

Κύριε Γνωστικέ, όπως κάθε φετιχ.

(Σκέτο) Έντεκα, εγώ, για να είμαι ειλικρινής, προτιμώ τις ηπαρξιακές.

Ανώνυμος είπε...

Ήμουν αυτός που το έκανε γνωστό τοίς πάσι!

Σταυρούλα είπε...

Αααα, το πιο σουρρεαλιστικό όνειρό μου είναι να εγκατασταθώ μέσα σε μια βιβλιοθήκη-βιβλιοπωλείο με μουσική και να ασχολούμαι διαρκώς με το διάβασμα! Εδώ και 4 χρόνια το επηύξανα και θέλω να 'χει και διαδικτυωμένο υπολογιστή!
Συμφωνώ με τον Μάρκο, το γνώστη!

Χαρτοπόντικας είπε...

Δηλαδή τώρα στρογγυλοκάθισες στο τελευταίο γράμμα κι εμείς ορθοστασία!

Καλά που υπάρχει η τελεία και στέκομαι.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα από τη Βρουμιλάντια και πολλά φιλιά. Πολύ καλό το θέμα.Εδώ και μερικούς μήνες δουλεύω σε βιβλιοθήκη στο πανεπιστήμιο. Τα βιβλία με τα οποία νταραβερίζομαι καθημερινά δεν είναι και πολύ ευχάριστα.... Τεράστια βιβλία ιατρικής, με κάτι φωτογραφίες να τις βλέπεις και να σε πιάνει αηδία... αλλά δε θα σας χαλάσω την ατμόσφαιρα.... Αν έχετε χρόνο διαβάστε το “The shadow of the Wind” του Carlos Ruiz Zafon. Μην ανησυχείτε δεν είναι βιβλίο ιατρικής χιχιχι. Έχει να κάνει με βιβλιοπωλεία και μυστικές βιβλιοθήκες... ουάο Τα συγχαρητήρια μου για τα κειμενάκια κυρ ι-πότη. Τώρα που σας ανακάλυψα θα σας διαβάζω ανελλιπώς.

lemon είπε...

Πως γίνεται βρε ιππότη μου, όλοι μας να έχουμε τέτοιο πάθος με τις βιβλιοθήκες...σήμερα πήγα σε δύο, και για ακόμη μια φορά στη ζωή μου συνειδητοποίησα οτι δεν υπάρχει καλύτερο αντικαταθλιπτικό-για μένα τουλάχιστον...με κάνουν τόσο, ΤΟΣΟ ευτυχισμένη, που μάλλον άδικα το γράφω, όλοι οι προλαλήσαντες το ίδιο νιώθουν βλέπω!!!

maikempty είπε...

file i.p.poti me ekanes kai anatrixiasa...exw piasi kai diavazw to blog sou apo tin arxi...kai pragmatika den exw logia...