Ηδονή ή αβλεψία?

Ήταν το πρώτο Πάσχα της ζωής μου πέρασα ολομόναχος. Ούτε συγγενείς, ούτε φίλοι, ούτε γνωστοί. Γνωστοί υπήρχαν αλλά τους απέφυγα.

Τη Μ.Παρασκευή πήγα στον επιτάφιο αλλά γύρισα στο σπίτι μου πριν γυρίσει εκείνος την πόλη. Δεν ασπάζομαι το χριστιανισμό, αλλά σέβομαι τις παραδόσεις του. Κατάλαβα όμως πως τελικά ούτε τις παραδόσεις σέβομαι. Απλά μου αρέσει να τις μοιράζομαι. Οπότε έφυγα, γύρισα σπίτι και ήπια ένα τσίπουρο. Ύστερα, κοιμήθηκα.

Το Μ.Σάββατο δεν πήγα καν εκκλησία και την Κυριακή έψησα δυο μπριζόλες και έπαιξα κάμποση ώρα σκάκι στο δίκτυο. Κάποιος μπορεί να σκεφτεί τι μίζερο Πάσχα και να νιώσει συμπάθεια ή οίκτο. Δεν είναι όμως έτσι. Για μένα ήταν ένα συνηθισμένο σαββατοκύριακο και αν δεν ήταν τα τηλέφωνα των φίλων θα περνούσε απαρατήρητο. Το μυαλό μας κάνει δυστυχείς ή ευτυχισμένους. Είμαι μακριά από τους φίλους μου εδώ και δύο χρόνια. Μου λείπουν έτσι κι αλλιώς, το Πάσχα δεν αλλάζει κάτι.

Τη Δευτέρα το βράδυ κατασκόπευσα λίγο τη γειτόνισσα μου. Ξέρω πως δεν είναι σωστό, αλλά νιώθω ότι κατα βάθος το ξέρει ότι τη βλέπω. Ίσως αυτό να ‘ναι το άλλοθι κάθε ηδονοβλεψία. Τα σπίτια μας είναι απέναντι˙ βλέπω την κρεβατοκάμαρα της. Δε μου έχει ξανατύχει να παρακολουθήσω τη σεξουαλική ζωή κάποιου άλλου ζωντανά. Παλιότερα, θυμάμαι, όταν τη συναντούσα στο δρόμο, σχεδόν δεν την πρόσεχα. Ήταν τόσο συνηθισμένη φυσιογνωμία που σχεδόν αγνοούσα την ύπαρξη της.

Από τότε που την είδα πρώτη φορά στα ενδότερα διαμερίσματα της αυτό άλλαξε. Είναι περιέργο πως ελκύεσαι ξαφνικά από τον άλλο, επειδή μόνο και μόνο γνωρίζεις ότι κάτω από το λιτό τζιν της κρύβεται ένα κόκκινο μικροσκοπικό στριγκάκι ή ότι συνήθως βάζει το σύντροφο της να εκσπερματώσει πάνω στο στήθος της. Τότε και η πιο αδιάφορη φυσιογνωμία αποκτά μία αύρα σκοτεινής γοητείας. Πόσο μάλλον όταν ανακαλύπτεις πως πίσω από τη χλιαρή εμφάνιση κρύβεται τόσο πάθος, που ίσως φτάνει στα όρια της διαστροφής.

Αναρωτιέμαι συχνά πως θα ένιωθα, αν ήμουν εγώ το αντικείμενο παρακολούθησης. Αν με παρακολουθούσε εκείνη, οποιαδήποτε εκείνη, την ώρα που εγώ κάνω έρωτα. Είμαι σίγουρος πως η σκέψη τούτη με διεγείρει. Να σκέφτομαι πως ανάμεσα στις δυο κρεβατοκάμαρες μας έχει χτιστεί μια αόρατη γέφυρα, πως υπάρχει μια μυστική επικοινωνία. Σήμερα σε βλέπω εγώ, αύριο εσύ. Ναι, ναι σίγουρα με διεγείρει. Όμως αυτό ίσως και να είναι το άλλοθι κάθε ηδονοβλεψία.