Ένα "λεπτό" θέμα

Η υπνοκλοπή είναι ένα κακούργημα που δυστυχώς δε διώκεται ποινικά. Εντάσσεται στη μεγαλύτερη κατηγορία αδικημάτων, αυτών της χρονοκλοπής, η οποία ασκείται λίγο πολυ σε όλους μας, κυρίως στον εργασιακό τομέα. Βέβαια, κάποιος θα διαφωνήσει αμέσως, στην περίπτωση της εργασίας έχουμε ενοικίαση χρόνου και όχι κλοπή του. Ο εργοδότης ενοικιάζει το χρόνο του εργαζομένου. Κάποιος που παίρνει 600 ευρώ το μήνα, νοικιάζει το χρόνο του 5,5 λεπτά το λεπτό. Αυτό βέβαια σημαίνει, πως για αυτόν που πέρνει τα 600 ευρώ, ένα σουβλάκι κοστίζει περίπου μισή ώρα (και πέντε λεπτά που θα χρειαστεί να το φάει). Αν αυτό δεν είναι κλοπή τότε τι είναι?
Ο πιο διάσημος χρονοκλέφτης και υπνοκλέφτης, βέβαια είναι η τηλεόραση, η οποία και τρέφεται από ένα άλλο κατασκεύασμα: τον ελεύθερο χρόνο. Ή πιο σωστά τον "αδέσμευτο" χρόνο, γιατί κάθε άλλο παρά ελεύθερος είναι. Για να είναι ελεύθερος πρέπει να είναι και αξιοποιησιμος - αυτό έχουμε αρχίσει και το ξεχνάμε. Το "έχω", δυο ωρίτσες ελεύθερες την Τρίτη, απέχει πολύ από την ελευθερία. Τι να τις κάνεις οι δυο ωρίτσες την Παρασκευή, τρεις την Τεταρτη και μιαμιση τη Δευτέρα, έτσι διάσπαρτες.
Έτσι πολλές φορές, αναζητώντας το χαμένο χρόνο, οδηγείσαι μόνος σου στην αυτο-υπνοκλοπή, η οποία είναι μια μορφή αυτοχειρίας.Ο χρόνος είναι χρήμα, ο ύπνος είναι κρίμα και πάει λέγοντας. Κάπου κάπου, όμως, ακούγεται από τα βάθη της ύπαρξης μια γενναία φωνή αντίστασης.

"Προλετάριοι όλου του κόσμου κοιμηθείτε!".

Η θεραπεία του Σοπενάουερ

Πριν μερικές μέρες άρχισα να διαβάζω τη Θεραπεία του Σοπενάουερ, του Γιάλομ. Δεν το έχω τελειώσει ακόμα, αλλά ξεχώρισα μια φράση του Σόπεναουερ:

Ο άνθρωπος είναι αδύνατον να ζήσει μια ζωή ευτυχισμένη. Το καλύτερο που μπορεί να κατορθώσει είναι να ζήσει μια ζωή ηρωική.

Νομίζω πως, μες στην απαισιοδοξία αυτής της σκέψης κρύβεται ένα κομμάτι φωτεινού ουρανού.

Στον πύργο

Μες στον πύργο του ένας μικρός ιππότης μαζεύει σκέψεις, χρήμα και απαντήσεις για ένα μακρινό ταξίδι, που σχεδιάζει καιρό τώρα να κάνει. Δεν έχει βρει ακόμη, που θα καταλήξει, καλά καλά δεν ξέρει από που θα ξεκινήσει κι όμως περιμένει να έρθει εκείνη η ώρα.

Δεν είναι σταυροφορία, ούτε προσκύνημα, ούτε η αναζήτηση του άγιου δισκοπότηρου. Είναι μια μικρή εκστρατεία ενάντια στην καθημερινότητα. Μια εκστρατεία που ελπίζει να κρατήσει καιρό και να τον οδηγήσει ακόμη πιο μακριά. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Για αυτό την προετοιμάζει προσεχτικά στον πύργο του, πίνοντας φτηνό κρασί και κάνοντας μικρές βόλτες στο άγνωστο, ολόγυρα του. Κάνει τους υπολογισμούς του και καταστρώνει τα σχέδια του.

Ποιος θα διαφωνήσει ότι η καθημερινότητα είναι ο πιο επικίνδυνος εχθρός, εξάλλου;