Ηδονή ή αβλεψία?

Ήταν το πρώτο Πάσχα της ζωής μου πέρασα ολομόναχος. Ούτε συγγενείς, ούτε φίλοι, ούτε γνωστοί. Γνωστοί υπήρχαν αλλά τους απέφυγα.

Τη Μ.Παρασκευή πήγα στον επιτάφιο αλλά γύρισα στο σπίτι μου πριν γυρίσει εκείνος την πόλη. Δεν ασπάζομαι το χριστιανισμό, αλλά σέβομαι τις παραδόσεις του. Κατάλαβα όμως πως τελικά ούτε τις παραδόσεις σέβομαι. Απλά μου αρέσει να τις μοιράζομαι. Οπότε έφυγα, γύρισα σπίτι και ήπια ένα τσίπουρο. Ύστερα, κοιμήθηκα.

Το Μ.Σάββατο δεν πήγα καν εκκλησία και την Κυριακή έψησα δυο μπριζόλες και έπαιξα κάμποση ώρα σκάκι στο δίκτυο. Κάποιος μπορεί να σκεφτεί τι μίζερο Πάσχα και να νιώσει συμπάθεια ή οίκτο. Δεν είναι όμως έτσι. Για μένα ήταν ένα συνηθισμένο σαββατοκύριακο και αν δεν ήταν τα τηλέφωνα των φίλων θα περνούσε απαρατήρητο. Το μυαλό μας κάνει δυστυχείς ή ευτυχισμένους. Είμαι μακριά από τους φίλους μου εδώ και δύο χρόνια. Μου λείπουν έτσι κι αλλιώς, το Πάσχα δεν αλλάζει κάτι.

Τη Δευτέρα το βράδυ κατασκόπευσα λίγο τη γειτόνισσα μου. Ξέρω πως δεν είναι σωστό, αλλά νιώθω ότι κατα βάθος το ξέρει ότι τη βλέπω. Ίσως αυτό να ‘ναι το άλλοθι κάθε ηδονοβλεψία. Τα σπίτια μας είναι απέναντι˙ βλέπω την κρεβατοκάμαρα της. Δε μου έχει ξανατύχει να παρακολουθήσω τη σεξουαλική ζωή κάποιου άλλου ζωντανά. Παλιότερα, θυμάμαι, όταν τη συναντούσα στο δρόμο, σχεδόν δεν την πρόσεχα. Ήταν τόσο συνηθισμένη φυσιογνωμία που σχεδόν αγνοούσα την ύπαρξη της.

Από τότε που την είδα πρώτη φορά στα ενδότερα διαμερίσματα της αυτό άλλαξε. Είναι περιέργο πως ελκύεσαι ξαφνικά από τον άλλο, επειδή μόνο και μόνο γνωρίζεις ότι κάτω από το λιτό τζιν της κρύβεται ένα κόκκινο μικροσκοπικό στριγκάκι ή ότι συνήθως βάζει το σύντροφο της να εκσπερματώσει πάνω στο στήθος της. Τότε και η πιο αδιάφορη φυσιογνωμία αποκτά μία αύρα σκοτεινής γοητείας. Πόσο μάλλον όταν ανακαλύπτεις πως πίσω από τη χλιαρή εμφάνιση κρύβεται τόσο πάθος, που ίσως φτάνει στα όρια της διαστροφής.

Αναρωτιέμαι συχνά πως θα ένιωθα, αν ήμουν εγώ το αντικείμενο παρακολούθησης. Αν με παρακολουθούσε εκείνη, οποιαδήποτε εκείνη, την ώρα που εγώ κάνω έρωτα. Είμαι σίγουρος πως η σκέψη τούτη με διεγείρει. Να σκέφτομαι πως ανάμεσα στις δυο κρεβατοκάμαρες μας έχει χτιστεί μια αόρατη γέφυρα, πως υπάρχει μια μυστική επικοινωνία. Σήμερα σε βλέπω εγώ, αύριο εσύ. Ναι, ναι σίγουρα με διεγείρει. Όμως αυτό ίσως και να είναι το άλλοθι κάθε ηδονοβλεψία.

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Οταν μονο υποψιαζεσαι και δεν εισαι απολυτα σιγουρος ειναι πιο διεργετικο.. για καποιους!

Λύσιππος είπε...

Το καλοκαίρι αφήνει τα παράθυρα ανοιχτά. Τότε, ακούγονται μικρά μουγκρητά ικανοποίησης. Κι οι τοίχοι της αόρατης γέφυρας τρέμουν σε κάθε κούνημα του κρεββατιού και της λεκάνης της.

lemon είπε...

Εγώ το βρίσκω θαυμάσιο.
Ενα πολύ μικρό πραγματάκι μπου μπορεί να κάνει τη ζωή πιο όμορφη, τα παιχνίδια του μυαλού μας με την φαντασία και την πραγματικότητα....

Alpha είπε...

χμ...χαμός

όλοι σπεύδουν να σου χαιδέψουν την πλάτη για κάτι τόσο "λάθος"

αυτή ήταν και η πρώτη αντίδραση η δικιά μου, κάτι σαν "ελά μωρέ, και τι έγινε? σιγα τ αυγά".ο σκοπός μου θά ήταν να σου καλύψω τις όποις ενοχές.

μετά σκέφτηκα:"είναι κατινιά ρε γμτ!τι θα λέγες εσύ αν σου κάνανε το ίδιο?"

δεν ξέρω ποιά από τις 2 αντιδράσεις με αντιπροσωπεύει περισσότερο, αλλά νομίζω ότι αυτό που συμβαίνει είναι περίεργο. o τρόπος που σχετιζόμαστε μεταξύ μας χωρίς να γνωριζόμαστε.

I.P.Potis είπε...

miss: δεν το είχα σκεφτεί ποτέ.

λύσιππος: το καλοκαίρι...

lemon: αλίμονο σε όλους μας αν δε συναντά η φαντασία την πραγματικότητα

mosaic: Νομίζω πως το πιο σημαντικό σημείο των δικτυακών 'σχέσεων' είναι η ειλικρίνεια που σου προσφέρει η ανωνυμία. Δε χρειάζονται χαϊδέματα στην πλάτη, ειλικρίνεια χρειάζεται.

114ΛΕΞΕΙΣ είπε...

Το μοναδικό μπαλκόνι του σπιτιού μου βλέπει πίσω σε μεγάλο κοινό ακαλυπτο χώρο με άλλες πολυκατοικίες. Αρα έχω όχι οπτική επαφή (όλοι προσέχουν , και εγώ επίσης) αλλά ηχητική επαφή. Το καλοκαίρι ήταν ένα ζευγάρι το οποίο έκανε πολύ ηχηρό σεξ κάθε μέρα στις 4 τα ξημερώματα. Ενα βράδυ -τι βράδυ δηλαδή, χάραζε- είχαν απίστευτα κέφια και το τράβηξαν μέχρι το πρωί. Δεν άντεξα λοιπόν βγήκα να κάνω ένα τσιγάρο και να ανακαλύψω το διαμέρισμα του παραδείσου. Με το που βγήκα είδα και μέτρησα άλλους 8 άντρες να καπνίζουν και να απολαμβάνουν το "τραγούδι" των εραστών. Το ωραίο είναι ότι μετά από μέρες μου έκαναν παρατήρηση οι διαχειριστές της πολυκατοικίας μου γιατί νόμιζαν ότι ήμουν εγώ και δεν τους άφηνα λέει να κοιμηθούν και άλλα ωραία. Εγώ τους απάντησα ότι θα ήθελα πολύ να είχαν δίκιο αλλά δυστυχώς δεν ήμουν εγώ. Είμαι βλέπεις ο μοναδικός εργένης στην πολυκατοικία αλλά εκείνο τον καιρό ήμουν μόνος. Προφανώς θεώρησαν ότι ένα παντρεμένο ζευγάρι δεν θα μπορούσε να κάνει τόσο παθιασμένο σέξ.

Calamity Jane είπε...

Ιππότη μου μην τους ακούς του κακεντρεχείς...Εγώ για σένα (και τον κάθε ματάκια) στολίζομαι τα βράδια και στήνομαι...Άλλωστε και τα μπλοχια μας για ματάκηδες δεν προορίζονται? "Περάστε και από εδώ...Ρίξτε μια ματιά..."

Βέβαια να θυμηθώ και το επεισόδιο που έτυχε σε μια άλλη καουμπόισσα...Τρελός ματάκιας την παρακολουθούσε επι μέρες...Στο τέλος το αποφάσισε: Μάζεψε μια χούφτα νταφοντιλς παρουσιάστηκε μπροστά της και αναφώνησε "Ξέρετε είστε το αντικειμένο του ερωτικού πόθου μου," για να προσγειωθεί μετά στο χώμα από το μπουκέτο που έφαγε...Και αυτή την φορά δεν είχε λουλουδια...

I.P.Potis είπε...

@sancho θα ήταν μεγάλη μου τιμή να σας φιλοξενήσω στον πύργο μου. Με ή χωρις το Δον.

@calamity jane πολύ φοβάμαι ότι εκεί εις τας Αλάσκας θα δυσκολευτείτε να βρείτε ματάκηδες. Ελπίζω να μη στολίζεστε εις μάτην.

Βέβαια, ποτέ δεν ξέρεις (και όπως είπατε, για αυτό υπάρχουν και τα μπλόχια)...

Ανώνυμος είπε...

Hmm I love the idea behind this website, very unique.
»

Ανώνυμος είπε...

Μάλλον ξέρει ότι τη κυττάς. Αυτό θα τη διεγείρει πιο πολύ.